YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/6067
KARAR NO : 2014/59
KARAR TARİHİ : 07.01.2014
Mahkemesi :İstanbul 39. Asliye Ticaret Mahkemesi
Tarihi :17.04.2013
Numarası :2012/289-2013/91
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan iş bedeli alacağının tahsili istemiyle başlatılan ilâmsız icra takibine davalı borçlu (iş sahibi) tarafından yapılan itirazın iptâli ile takibin devamı ve icra inkâr tazminatının tahsili istemine ilişkindir.
Davalı cevabında, 6102 Sayılı TTK’nın 4. maddesi uyarınca her iki tarafın ticari işletmesiyle ilgili hususlardan doğan veya aynı maddede sınırlı olarak sayılan davalara asliye ticaret mahkemelerinde bakılabileceğini, davalı tacir olmadığından, davanın konusu kanunda özel olarak düzenlenen hallere de girmediğinden davaya asliye ticaret mahkemesinde bakılamayacağını savunarak görevsizlik itirazında bulunmuştur.
Mahkemece, uyuşmazlığın eser sözleşmesinden kaynaklandığı, sözleşme konusu aynanın davalı iş sahibinin evindeki dolap için imâl edildiği, ticari işletmeyle ilgisinin bulunmadığı, 6102 Sayılı TTK’nın 4 ve 5. maddeleri uyarınca davaya asliye ticaret mahkemelerinde bakılamayacağı belirtilerek “dava dilekçesinin görev yönünden reddine, mahkemenin görevsizliğine, talep halinde dosyanın görevli İstanbul Tüketici Mahkemesi’ne gönderilmesine” karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından, istisna akitlerinin 4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun kapsamına girmediği, bu nedenle davaya tüketici mahkemelerinde bakılamayacağı gerekçesiyle temyiz edilmiştir.
Mahkemece, 6102 Sayılı TTK’nın 4 ve 5. maddeleri uyarınca asliye ticaret mahkemesinin davaya bakmakla görevli olmadığı kabul edilerek dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Verilen görevsizlik kararı yasaya uygundur. Ancak mahkemece, davaya bakmakla görevli mahkemenin tayininde hataya düşülmüştür.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici “Bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu
tanımlamaya göre Yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle Yasa kapsamına dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri, olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 Sayılı Yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da tüketici mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun Yasa’nın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre, istisna sözleşmesinden doğan ilişkilere 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.02.2003 gün 2003/15-127 E. 2013/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir.
Eldeki dava, 6100 Sayılı HMK’nın yürülüğe girmesinden sonra 26.11.2012 tarihinde açıldığından anılan Kanun’un 2. maddesine göre davaya bakmakla görevli mahkeme asliye hukuk mahkemesidir. Mahkemece dosyanın görevli İstanbul Asliye Hukuk Mahkemesi’ne gönderilmesine karar verilmesi gerekirken, görevli mahkemenin tayininde hataya düşülerek İstanbul Tüketici Mahkemesi’ne gönderilmesi doğru olmamış, kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle kararın BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 07.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.