YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/1538
KARAR NO : 2013/4126
KARAR TARİHİ : 24.06.2013
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış, eksiklik nedeniyle mahalline iade edilen dosya ikmâl edilerek gelmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, maddi tazminatın tahsili istemiyle açılmış; mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ve verilen karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Yanlar arasında 21.10.2009 tarihli ve “Yapım İşlerine Ait Tip Sözleşme” başlıklı sözleşme yapılmıştır. Bu sözleşme, somut olayda uygulanması gereken 818 Sayılı Borçlar Kanunu’nun 355. maddesi hükmünde tanımı yapılan bir eser sözleşmesidir. Davacı yüklenici; davalı ise iş sahibidir. Sözleşmenin konusu 3. maddesi hükmünde açıklanmış olup; D.. Yeniköy Üretim İstasyonu ile Sarıcak Korusu arası 6 inch gömülü çelik boru hattı kapsamında; idare tarafından verilen 12.000 mt. Uzunluğunda ve 6 inch çaplı çelik borularla iş yerlerine taşınması, kaynaklı montajları, boru kanalı kazısı, mevcut boru hattının demontajı, pedding ve kapatma işlerinin yapılmasını davalı yüklenici, sözleşmedeki koşullarla yüklenmiştir. Davada da, sözleşme konusu işlerin yapılabilmesi için, sürekli sorun çıkaran iç arazi sahibiyle anlaşma yapılarak, TPAO lehine anılan şahısların taşınmazlarına irtifak hakkının tesisi amacıyla toplam yapılan 12.500,00 TL ödemenin davalı tarafından arazi sahiplerinin görmüş olduğu zararlara mahsuben davacının istihkak ve teminat alacağından fazla kesilen 1.000,00 TL’nin ve 1.500,00 TL kazanç kaybının tahsili istenmiştir. Mahkemece, taşınmaz sahiplerine ödenen 12.500,00 TL ve davacının ıslah talebi de gözetilerek, istihkaklarından fazladan kesildiği iddia olunan 3.570,36 TL maddi tazminatın kabulüne ve davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Yanlar arasındaki sözleşmenin eki olan özel teknik şartnamenin 1.4. maddesi hükmü gereğince 6 metre genişliğindeki boru hattı güzergahının bulunduğu taşınmazlar üzerinde irtifak hakkı kurulması edimi iş sahibine; güzergah üzerindeki gerçekleşecek zarar ziyanları karşılama edimi ise yüklenici davacıya aittir. Davacı 524 parsel sayılı taşınmazla ilgili dava dışı M..G..’e 556 parsel sayılı taşınmazla ilgili M.. D..’a ve 519 parsel sayılı taşınmazla ilgili olarak da M..S..’a ödemeler yaptığını ileri sürerek, toplam 12.500,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsilini istemiş ve mahkemece bu miktara ilişkin dava kabul edilmiş ise de; sözü edilen parsellerin getirtilen tapu kayıtlarından, M.. G.. ve M.. S..’ın parsellerin maliki olmadıkları gibi sınırlı ayni haklarının da bulunmadığı; M.. D..’ın ise taşınmaza müşterek paydaş olduğu anlaşılmaktadır. Diğer yandan, sözü edilen parsellerin tapu kayıtlarına göre de taşınmazlar üzerine irtifak hakkı tesisi kurulmamıştır. Davaya dayanak alınan ve adı geçen 3. kişilerin imzasının bulunduğu tarihsiz tutanaklar da incelendiğinde; esasen yapıldığı ileri sürülen ödemelerin, onların zarar ve ziyanlarının giderilmesine ilişkin olduğu, irtifak hakkı tesisi ile ilgisinin bulunmadığı açıklıkla anlaşılmaktadır. Az yukarıda açıklandığı üzere; sözleşmenin eki olan özel teknik şartnamenin 1.4. maddesi gereğince de, bu nitelikteki zararları yüklenici karşılamakla yükümlüdür. Mahkemece, kabul edilen 3.570,36 TL maddi tazminat da 3. kişilere verildiği ileri sürülen ve idarece davacının hakedişlerinden fazladan kesildiği bildirilen maddi tazminat olup; dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler değerlendirildiğinde; bu miktarın, davacının hakedişlerinden henüz kesilmediği de anlaşılmaktadır.
Açıklanan bu sebeplerle, mahkemece davanın tümden reddine karar verilmesi gerekirken hukuksal olmayan gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru olmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüne ve kararın davalı yararına BOZULMASINA, fazla alınan temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 24.06.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.