YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/387
KARAR NO : 2021/2897
KARAR TARİHİ : 15.03.2021
Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanık …’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 158/1-f ve 52. maddeleri uyarınca 3 yıl hapis ve 400,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Tekirdağ 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/12/2016 tarihli ve 2016/83 esas, 2016/276 sayılı kararının, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesinin 14/02/2017 tarihli ve 2017/343 esas, 2017/362 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilerek kesinleşmesini müteakip, hükümlü tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin Tekirdağ 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 26/01/2018 tarihli ve 2016/83 esas, 2016/276 sayılı ek kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 27/10/2020 gün ve 94660652-105-59-14626-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23/11/2020 gün ve 2020/101249 sayılı tebliğnamesiyle Dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 23/3. maddesindeki “Yargılamanın yenilenmesi hâlinde önceki yargılamada görev yapan hâkim aynı işte görev alamaz.” şeklindeki düzenleme ile aynı Kanun’un 318/1. maddesindeki “Yargılamanın yenilenmesi istemi, hükmü veren mahkemeye sunulur. Bu mahkeme, istemin kabule değer olup olmadığına karar verir.” şeklindeki düzenlemeye nazaran, somut olayda ilk kararı veren heyette yer alan Hâkim Dilek Bıyık’ın, yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine dair kararı veren heyette de yer aldığı anlaşılmakla, adı geçen Hakimin olayla ilgili kanaatinin oluştuğu, görüşünün ilk hükümle belirginleştiği, yeniden yargılama aşamasında ya da bu aşamaya götürecek talebin kabule değer olup olmadığına dair vereceği kararda önceki kanaat ve görüşlerinin etkisi altında kalabileceği, bu sebeple adil yargılama hakkının bir uzantısı olarak olaya tamamen yabancı, farklı hâkimlerin yargılamanın yenilenmesi talebini incelemesi gerektiği hususu gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükümlünün yargılamanın yenilenmesi talebine ilişkin olarak verilen Tekirdağ 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 26/01/2018 tarih ve 2016/83-2016/276 E-K sayılı ek kararına karşı kanun yararına bozma talebinde bulunulmuş ise de, hükümlü tarafından verilen 13/02/2018, 14/02/2018 ve 16/02/2018 tarihli dilekçelerle anılan ek karara itiraz edildiği ve Tekirdağ 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 02/03/2018 tarih ve 2018/82 D.İş sayılı kararıyla itirazın reddine karar verildiği dava dosyası ve UYAP ortamında yapılan incelemeden anlaşılmakta olup bu durumda itiraz mercii tarafından verilen kesin nitelikteki karar kanun yararına bozmaya konu edilebileceğinden, itiraz üzerine verilen Tekirdağ 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 02/03/2018 tarih ve 2018/82 D.İş sayılı kararına karşı kanun yararına bozma yoluna gidilip gidilmeyeceği konusunda gereğinin takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığı’na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.