Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2018/7128 E. 2020/5900 K. 16.06.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/7128
KARAR NO : 2020/5900
KARAR TARİHİ : 16.06.2020

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK 157/1, 61, 43, 52, 53, 58 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü sanık tarafından uzlaşma müessesesinin uygulanmasına dair istemle temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Müştekiler … ve …’ın 05/12/2013 tarihinde bankta otururken sanık …’un yanlarına geldiği, müştekilere kendisini Turkcell bölge sorumlusu olarak tanıtıp isterlerse cep telefonlarının şarj ve işletim sistemini yükseltebileceğini söylediği, sanığın müştekilerin telefonunu alarak bir Turkcell bayisine girdiği, müştekilerin dışarıda beklediği, sanığın dışarı çıkarak yükleme 10-15 dakika sürecek biraz gezelim dediği, müştekiler ve sanığın gezdikleri sırada sanığın arabasını alma bahanesi ile müştekilerin yanından ayrıldığı, bir daha müştekilerin yanına dönmediği, sanığın telefonları bıraktığı yerden alarak kayıplara karıştığı olayda;
Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliğinin 29. maddesinin 6 ve 7. bentlerinde yer alan hükümler gereğince, kendisine uzlaştırma işlemlerini gerçekleştirmek üzere dosya tevdi edilen uzlaştırmacının öncelikle ilgililere telefon, telgraf, faks, elektronik posta gibi araçlardan yararlanılmak suretiyle uzlaştırma teklifi yapmak üzere çağrı yapması, şayet belirtilen şekilde çağrı yapılamaz ise, bu defa uzlaştırmacının ilgili savcılık nezdinde kurulmuş uzlaştırma bürosundan uzlaşma teklifi yapılmasını talep etmesi gerektiği, böyle bir taleple karşılaşan büronun da muhatabına ulaşamaması durumunda, aynı yönetmeliğin 7/12. maddesi gereğince, öncelikle muhatabın bilinen son adresine tebliğ işlemini yapması, çıkarılan tebligatın iade edilmesi halinde de, muhatabın varsa MERNİS adresine 7201 sayılı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca tebligat çıkaracağı, ilgili kayıt sisteminde yerleşim yeri adresinin bulunmaması durumunda ise, anılan Kanun’un 35. maddesine uygun olarak tebliğ işlemlerini gerçekleştirdikten sonra yine de ilgiliye ulaşılamaması halinde uzlaştırma işlemlerinin sonuçsuz kaldığından söz edilebileceği, oysaki somut olayda; dosya kapsamında iki müşteki bulunmasına karşın müştekilerden …’a da hiç başvurulmadan yalnızca ve doğrudan müşteki…

…ın uzlaşmak istemediği yönündeki beyanı dikkate alınarak sanığa ise ulaşılması amacı ile herhangi bir işlem dahi yapılmadan, uzlaşma görüşmelerinin tamamen başarısız kaldığı yönünde rapor düzenlenmesi karşısında, uzlaştırma işlemlerinin usulüne uygun bir şekilde gerçekleştirilmediği anlaşılmakla, dosyanın sanık ve müşteki …’a da uzlaştırma işlemleri yapılması amacı ile yeniden uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanığın uzlaştırma yapılmadığına dair temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.