YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/5673
KARAR NO : 2019/5902
KARAR TARİHİ : 20.05.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 62, 52/2, 53/1-3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 08/11/2017 tarihli bozma ilamı üzerine dosyanın uzlaşma bürosuna gönderildiği ancak usulüne uygun uzlaşma teklifine rağmen tarafların uzlaşamadıkları belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, ucuz şeker getirtebileceğini söyleyerek katılandan 11.100 TL para aldığı ancak daha sonra sanığa ulaşılamadığı, bu suretle sanığın dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Anayasa’nın 141. maddesi, 5271 sayılı CMK’nın 34/1 ve 230 maddeleri ile 1412 sayılı CMUK’un 308/7 maddeleri gereğince, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirmesi için gerekçe bölümünde, mevcut delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat ve delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği gözetilmeksizin, Dairemizin bozma ilamından önceki hükmün gerekçesine atıf yapılmak suretiyle gerekçesiz hüküm kurulması,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 27.11.2007 tarih ve 2007/1-207/249 E.K. sayılı kararında da vurgulandığı üzere, sanığın 08/02/2018 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, lehe hükümlerin uygulanmasını talep ettiği ve bu talebin TCK’nın 52/4. maddesini de kapsadığı gözetilmeden, adli para cezasının taksitlendirilmesi konusunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, hükmün BOZULMASINA, 20/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.