Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2018/2740 E. 2018/9565 K. 13.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/2740
KARAR NO : 2018/9565
KARAR TARİHİ : 13.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nun 155/1, 62/1, 52/2, 52/4, 51/1, 51/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi ve katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dairemizce, uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiğinden bahisle hükmün bozulması üzerine, taraflar arasında uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Katılanın kendi adına ruhsatlı olan… plaka sayılı aracını kiraya vermesi için yeğeni… ‘ a ait “… kun Oto Kiralama” şirketine 01/04/2009 tarihinde teslim ettiği, sanığın ise katılana ait bu aracı 08/10/2010 tarihinde bir aylığına kiraladığı, sözleşme tarihinin bitmesine rağmen aracı oto kiralama şirketine teslim etmediği, bu şekilde güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen somut olayda; sanık savunması, katılan beyanı, araç kiralama sözleşmesi, uzlaştırma raporu ile tüm dosya kapsamından anlaşıldığından sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanık hakkında, hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde 5237 sayılı TCK’nin 52/4. maddesi gereğince infazda yetkiyi kısıtlayacak şekilde “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği” şeklinde karar verilmiş ise de, bu husus 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi gereğince infaz aşamasında resen gözetileceğinden bozma nedeni yapılmamış ve tebliğnamenin bu yöndeki düzelterek onama düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafi ve katılanın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Bozmadan önce verilen 15/11/2012 tarih 2011/2076 esas ve 2012/2270 kara no’lu hükümde sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezası, TCK.nun 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrildiği ve adli para cezasının alt sınırdan verildiği ,bu kararın aleyhe temyiz edilmediği gözetilmeden, bozmadan sonra kurulan hükümde, kısa süreli hapis cezası alt sınırdan uzaklaşılarak adli para cezasına çevrilmeyip ertelenmesine karar verilerek CMUK.nun 326/4. maddesinde düzenlenen kazanılmış hak kuralının ihlal edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafi ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.