YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/2151
KARAR NO : 2018/9307
KARAR TARİHİ : 11.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında katılanlara yönelik olarak ayrı ayrı 2 kez TCK’nın 157/1, 52/2-4, 53/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 20/03/2017 tarihli bozma ilamı üzerine dosyanın uzlaşma bürosuna gönderildiği ancak usulüne uygun uzlaşma teklifine rağmen tarafların uzlaşamadıkları belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın işe yerleştireceği vaadinde bulunarak katılan …’dan 7.000 TL, katılan …’tan ise 5.000 TL para almak suretiyle dolandırıcılık suçlarını işlediğinin iddia edildiği olayda; tüm dosya kapsamına göre sanığın mahkumiyetlerine yönelik mahkemenin kabulünde isabetsizlik görülmemiş olup, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 23/01/2018 tarihli 2015/8-962 esas, 2018/16 karar numaralı ilamı gereğince tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Sanığın, katılan …’tan iki farklı tarihte 2.500 TL olmak üzere toplam 5.000 TL alması karşısında, sanığın cezasında 5237 sayılı TCK’nın 43. maddesi gereğince artırım uygulanması gerektiği gözetilmeksizin eksik ceza tayini aleyhe temyiz talebi olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 11/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.