YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/7481
KARAR NO : 2019/3737
KARAR TARİHİ : 11.04.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Hükmün açıklanması ile TCK’nın 155/2, 168/2, 62, 50/1-a ve 52/2-4 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, suç tarihi itibari ile müştekinin sahibi ve yetkilisi bulunduğu … Tarım Ürünleri şirketinde kamyon şoförlüğü yaptığı, sanığın 06.05.2007-11.05.2007-15.05.2007 ve 24.05.2007 tarihlerinde yapmış olduğu nakliyelerden doğan bedelleri teslim almasına rağmen toplam 1.908,00.TL nakliye bedelini çalışmakta olduğu şirket muhasebesine teslim etmeyerek uhdesinde tuttuğu, bu surette hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda,
Sanığın aşamalarda değişmeyen savunması, katılan beyanları, tanık anlatımları ile tüm dosya kapsamına göre, sanığın nakliye ücretlerini alarak katılana vermediğine dair katılanın soyut iddiası dışında sanığın mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmaması karşısında, sanığın üzerine atılı hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan beraati yerine, yazılı şekilde mahkumiyetine hükmedilmesi,
Kabule göre de;
1-Sanık hakkında denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kaldırılarak hükmün açıklanması durumunda, mahkemece 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca eski hükmün aynen açıklanması gerekirken, sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezası seçenek yaptırımına çevrilmesine karar verilmesi,
2-5237 sayılı TCK’nın 43/1 maddesi kapsamında, aynı suç işleme kararıyla Kanun’un aynı hükmünü değişik zamanlarda birden fazla kez ihlal ederek haksız menfaat temin etmiş olması karşısında, zincirleme suç hükümlerinin uygulanmayarak eksik ceza tayin edilmiş olması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 11/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.