YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/37532
KARAR NO : 2018/9573
KARAR TARİHİ : 13.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında TCK 157/1, 62, 52, 52/4, 53 ve 63. maddeleri gereğince mahkumiyet
Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamına alınması nedeniyle bozma sonrasında, 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaştırma işlemleri için gereği yapılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini için dosya uzlaştırma bürosuna gönderilmiş, ancak taraflar arasında uzlaşma sağlanamadığından yapılan incelemede;
Sanık …’in suç tarihinde müşteki …’in evine gidip müştekiye, …. dan torununun yanından geldiğini, kendisine selamı olduğunu, bacanağı öldüğü için hayır olsun diye para dağıttığını söyleyip, müştekiye her biri 1’er Dolar olmak üzere 4 Dolar verdiği, verdiği paraların her birinin 100 Dolar olup toplam 900 TL tuttuğunu, bu paranın 600 TL’lik kısmını dağıtmak istediğini söyleyip müştekiyi inandırdığı, müştekiden 300 TL alıp olay yerinden ayrıldığı ve bu surette sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçunu işlediği iddia edilen somut olayda; sanığın eyleminin sabit olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde her hangi bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Adli para cezasının belirlenmesi aşamasında uygulama maddesi olan 5237 sayılı TCK’nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasında 52. maddenin uygulanmasına ilişkin kısımdan “TCK nun 52. maddesi gereğince” ibaresi çıkartılarak yerine “TCK’nın 52/2. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.