YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/33673
KARAR NO : 2021/3190
KARAR TARİHİ : 18.03.2021
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 158/1-g,168/2,62/1, 50/1-a ve 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü sanık müdafisi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Mahkeme hükmünün tür ve miktar itibariyle duruşma sınırı dışında kalması nedeniyle sanık müdafisinin duruşma talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’un 318. maddesi uyarınca reddine karar verilerek yapılan temyiz incelenmesinde;
Sanığın, suç tarihi itibari ile “… Gübre Peyzaj Tic.Ltd.Şti.’nin” yetkilisi olduğu, olay tarihinde “sahibinden.com” isimli alışveriş sitesinde 500 TL bedel karşılığında televizyon satış ilanı yayınladığı, bu ilanı gören katılanın … Ltd.Şti Ankara yetkilisi olduğunu beyan eden sanıkla irtibat kurduğu ve ilanda yayınlanan televizyonu 500 TL’ye satımı konusunda anlaştıkları, katılanın satım bedelini sanığın yetkilisi olduğu şirketin Yapı Kredi Bankası Tunalı şubesindeki hesabına gönderdiği, ancak sanığın 20 gün kadar beklenilmesine rağmen anlaşma konusu televizyonu katılana göndermediği, daha sonra sanığın başka model televizyon gönderileceği, arada fiyat farkı olduğu gibi çeşitli bahaneler ileri sürerek katılandan toplamda 2.750 TL para aldığı, ancak satım konusu eşyayı bir türlü teslim etmeyerek oyaladığı, bu surette sanığın basın ve yayın araçlarının sağladığı kolaylıktan yararlanmak suretiyle dolandırıcılık suçunu işlediği kabul olunan somut olayda,
Sanığın kısmen tevil yollu ikrar içeren savunması, katılan beyanı, banka hesap hareketleri, mesaj tutanakları, ticaret sicil kayıtları ile tüm dosya kapsamına göre atılı suçun sanık tarafından işlendiği sabit olmakla bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik bulunmamıştır.
Dosya kapsamında sanığın eyleminin, Yargıtay CGK’nın 16/04/2013 tarih ve 2012/15-1407; 2013/140 E. K. sayılı kararında da vurgulandığı üzere, 5237 sayılı TCK’nın 158/1-f maddesinde öngörülen bilişim sistemlerinin araç olarak kullanmak suretiyle dolandırıcılık suçu kapsamında kaldığı ve sanığın, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda katılandan birden fazla menfaat temin etmiş olması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 43/1. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi hususları hakkında aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 18/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.