YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/32591
KARAR NO : 2018/1106
KARAR TARİHİ : 20.02.2018
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Resmi belgede sahtecilik suçu için hükmün açıklanmasının geri bırakılması, Nitelikli dolandırıcılık suçu açısından 5237 sayılı TCK’nın 158/1-f, 62, 52, 53, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine dair hüküm ve resmi belgede sahtecilik suçundan sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1)Sanık müdafiinin resmi belgede sahtecilik suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına dair temyiz taleplerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesine göre verilen ve davayı sonuçlandırıcı nitelikte olmayan “hükmün açıklanmasını geri bırakılmasına” ilişkin karara karşı aynı Kanun’un 231/12. maddesine göre itiraz yolu açık olup temyiz olanağı bulunmadığından, CMK’nın 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda merciin belirlenmesinde yanılma, başvuran sanığın haklarını ortadan kaldırmayacağından müdafiinin verdiği temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile görevli ve yetkili ilk derece mahkemesince itiraz konusunda inceleme yapılması için, dosyanın incelenmeksizin iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2)Sanık müdafiinin nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne dair temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık müdafiinin 17/05/2013 havale tarihli dilekçesi ile eski hale iade talebi ile birlikte temyiz isteminde de bulunduğu ve 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme merciinin Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğu nazara alındığında mahkemenin hukuki dayanaktan yoksun 31/05/2013 tarihli ek kararı kaldırılarak ve sonrasında yapılan işlemler yok hükmünde kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda hükmün verildiği ve sorgusunda belirttiği adrese yapılan tebligatın adreste tanınmadığından bahisle iade edildiği, söz konusu adrese daha önceden usulüne uygun bir tebligat yapılmış olduğu ve gerekli adres araştırmalarının da yapıldığı, sanığın MERNİS adresinin bulunmadığı, bu sebeple sorgusunda beyan ettiği adresine 7201 sayılı Tebligat Kanununun 35. maddesi uyarınca 08/08/2012 tarihinde gerekçeli kararın tebliğ edilmesi işleminin usule uygun olduğu görülmekle; sanık müdafiinin yasal süresinden sonra 17/05/2013 tarihinde eski hale iade talepli temyiz dilekçesi verdiğinin anlaşılması karşısında; geçerli bir nedene dayanmayan eski hale getirme talebinin ve temyiz inceleme başvurusunun 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.