Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2017/31614 E. 2019/3310 K. 03.04.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/31614
KARAR NO : 2019/3310
KARAR TARİHİ : 03.04.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : 1- TCK’nın 157/1, 62, 52/2 ve 53/1-2-3. maddelerigereğince mahkumiyet
2- TCK’nın 207/1, 62 ve 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarından mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, mağdur …’dan aldığı borç para karşılığında, borçlu … yerine kendisi imza atmak suretiyle oluşturduğu 28/07/2007 ödeme tarihli, 6.600 TL bedelli sahte senedi verdiği, sanığın borcunu ödememesi üzerine, mağdurun senet borçlusu olarak görünen … ile iletişime geçtiğinde senedin sahteliğini öğrendiği, suça konu senedin Türk Ticaret Kanunu’nda belirtilen ve taşıması gerekli zorunlu unsurlardan olan “lehdarı yani kim ya da kimin emrine ödenecek ise onun adı ve soyadını” içermemesi nedeniyle bono vasfında olmayıp özel belge niteliğinde olduğu anlaşılmakla; eylemin 5237 sayılı TCK’nın 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık ve aynı kanunun 207/1. maddesinde öngörülen özel belgede sahtecilik suçlarını oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin (1), (2) ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesinin verdiği 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E, 2015/85 K sayılı kısmi iptal kararının, 24/11/2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmesi nedeniyle koşulları oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin ONANMASINA, 03/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.