YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/3103
KARAR NO : 2018/9755
KARAR TARİHİ : 19.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK’nun 155/2, 62, 52/2-4, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet
Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan, sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ile katılanın yanında bir ay maaşlı olarak dört ay ise haftalık olarak takım başına 100 TL olmak üzere 20 takım yatak odası yapımı için anlaştıkları, sanığın ilk ay alacağını aldığı ancak katılanın malzeme temin edememesinden ve üretilen malların satılamamasından kaynaklı çalışanların maaşının sanık tarafından karşılanmaya başlanıldığı, sanığın da bu borçları ödeyebilmek için katılana ait yatak odası takımı satarak borçları kapattığı, bu şekilde sanığın üzerine atılı suçu işlediği iddia edilen olayda;
Maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer vermeksizin tespiti bakımından; suç tarihinde yatak odası imalatı işinde çalışan diğer işçilerin katılanın iş yerinde kendisi tarafından işe alınmış işçiler mi yoksa anlaşılan işle ilgili olarak sanık tarafından bulunan işçiler mi olduğu, sanığın diğer işçilerin ücretini ödemek gibi bir yükümlülüğünün bulunup bulunmadığı, sanığın ücret ödemesi yaptığı işçi var ise mümkünse tanık sıfatıyla beyanına başvurulması, sonucuna göre sanığın suç kastının bulunup bulunmadığının ve menfaat temin edip etmediğinin de karar yerinde tartışılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve tespiti gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme sonucu hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-TCK’nun 155/2 maddesi gereğince sanık hakkında adli para cezasına hükmedilirken ‘gün’ olarak temel cezanın belirlenmesi gerekirken sanık hakkında ‘yıl’ olarak temel ceza belirlenip ayrıca devamında ‘hapis karşılığı adli para cezası’ ile cezalandırılmasına denilerek hüküm kurulması ve sanık hakkında teşdiden ceza tayin edildiğinin belirtilmesi ve adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesine rağmen temel hapis cezasının alt sınırdan tayin olunması,
2-TCK’nın 53. maddesinin 3.fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın sadece kendi alt soyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, alt soyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemesi ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.