YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/9376
KARAR NO : 2016/1409
KARAR TARİHİ : 10.02.2016

Tebliğname No : 15 – 2013/370318

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Silivri 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 04/10/2013
NUMARASI : 2013/130, 2013/602
SANIK : B.. T..
SUÇ : Mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını ihlal

Sanığın mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık ve o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, 04/03/2006 tarihinde mağdura ait marketin kepenk kilidini kesip alüminyum kapıyı zorlayarak markete girdiği, marketin alarmının çalması üzerine alarm kutusunu sökerek hırsızlık yapamadan marketten çıktığı, hırsızlık suçu ile ilgili yapılan yargılama sonucunda Silivri 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nce verilen 30/11/2006 tarih ve 2006/216E, 2006/1990K sayılı hükmün, Yargıtay 13. Ceza Dairesi’nin 15/11/2012 gün ve 2011/20911 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği somut olayda;
19/12/2006 tarihinde 5560 sayılı Kanun ile 5237 sayılı TCK’nın 142/4. maddesinde değişiklik yapılmadan önce (hırsızlıkla birlikte işlense bile) mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarının soruşturma ve kovuşturmasının şikayete bağlı olması ve müştekinin 26/06/2006 tarihli duruşmada sanıkla ilgili şikayetinden vazgeçtiğini beyan etmesi karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 73/6. maddesi gereğince şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmediği hususu sanıktan sorularak, sonucuna göre kamu davasının düşürülmesine karar verilip verilmeyeceğinin değerlendirilmesi gerekirken, yargılamaya devam edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de,
Sanık hakkında birden fazla kişi ile işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan mahkumiyet hükmü kurulurken TCK’nın 62. maddesi gereğince indirim yapılarak 10 ay hapis cezası verilmesi gerekirken 11 ay hapis cezasına karar verilerek sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.