Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2015/8014 E. 2015/32579 K. 23.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/8014
KARAR NO : 2015/32579
KARAR TARİHİ : 23.12.2015

Tebliğname No : 15 – 2013/337723

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Ordu 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 15/02/2013
NUMARASI : 2006/575, 2013/78
KATILAN SANIKLAR : A.. A.., E.. A.., E.. A..
SUÇ : Hakaret, kasten yaralama, mala zarar verme

Kasten yaralama suçundan sanıklar E.. A.. ve E.. A..’ın mahkumiyetine, hakaret suçundan sanıklar E.. A.., E.. A.. ve A.. A.. hakkında ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere, mala zarar verme suçundan sanık E.. A..’ın mahkumiyetine, mala zarar verme suçundan sanık E.. A..’ın beraatine ilişkin hükümler katılan sanık A.. A.., katılan sanıklar E.. A.. ve E.. A.. müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kardeş olan katılan sanıkların kendilerine miras olarak kalan fındık bahçeleri ile ilgili birbirleriyle kavga ettikleri sırada katılan sanıklar Erdal ve E.. A..’ın, katılan sanık A.. A..’ı kasten yaralayıp, hakaret ettikleri ve A.. A..’a ait olan camekana vurup kırmak suretiyle zarar verdikleri, katılan A.. A..’ın da katılan sanıklar Erdal ve E.. A..’ı kasten yaralayıp her ikisine de hakeret ettiğinin iddia edildiği olayda;
1-Katılan sanıklar E.. A.. ve E.. A.. hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nın 231.maddesine göre verilen ve davayı sonuçlandırıcı nitelikte olmayan “hükmün açıklanmasını geri bırakılmasına” ilişkin karara karşı aynı kanunun 231/12. maddesine göre itiraz yolu açık olup temyiz olanağı bulunmadığından 5271 sayılı CMK’nın 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda merciin belirlenmesinde yanılma, başvuran katılan sanığın haklarını ortadan kaldırmayacağından temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile görevli ve yetkili ilk derece mahkemesince itiraz konusunda inceleme yapılması için, dosyanın incelenmeksizin iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE,
2-Katılan sanıklar E.. A.., E.. A.. ve A.. A.. hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına kararlarına yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; katılan sanık A.. A..’ın herhangi bir gerekçeye dayanmayan, katılan sanıklar müdafiinin ise kararın usul ve yasaya aykırı olduğu gerekçesine dayanan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
3-Katılan sanıklar E.. A.. hakkında mala zarar verme suçundan verilen beraat kararı ile katılan sanık E.. A.. hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
a)Katılan sanık E.. A..’ın üzerine atılı mala zarar verme suçunu işlediği katılan beyanı ve tespit tutanakları ile sabit olmakla, UYAP’tan temin edilen nüfus kaydına göre, katılan sanıkların kardeş oldukları ve 5237 sayılı TCK’nın 167/2 maddesi gereğince, aynı konutta beraber yaşamayan kardeşlerden birinin zararına olarak mala zarar verme suçunun işlenmesi halinde cezanın yarı oranında indirilmesi gerektiği gözetilmeksizin sanığa fazla ceza tayini,
b)Katılan sanık A.. A..’ın ifadesinde, katılan sanıklar E.. A.. ve E.. A..’ın birlikte kendisine ait olan camekana vurarak zarar verdiklerini beyan etmesi, 15/08/2006 tarihli olay yeri tespit tutanağı ile söz konusu zararın tespit edilmiş olması ve yine kararın gerekçe kısmında katılan sanık E.. A..’ın diğer katılan sanık E.. A.. ile birlikte katılan sanık A.. A..’ın evinin camlarını kırdığının kabul edilmiş olmasına karşın, katılan sanık E.. A.. hakkında yazılı şekilde beraat kararı verilmek suretiyle gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluşturulması,
Kanuna aykırı olup, katılan sanık A.. A..’ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 23/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.