YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/6784
KARAR NO : 2015/31821
KARAR TARİHİ : 03.12.2015

Tebliğname No : 3 – 2013/328483

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 03/06/2013
NUMARASI : 2008/34, 2013/933

SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama

Mala zarar verme ve kasten yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
… ….A.Ş. ünvanlı şirketin yönetim kurulu başkanı olduğu bildirilen sanığın, üretim şefi tanık …… aracılığı ile aralarında şikayetçinin de bulunduğu bazı işcilerinin işe gelmemelerini istemesini müteakip; şikayetçi ve arkadaşlarının “belgesiz işten uzaklaştırma (izne ayrılma) işlemini “kabullenmeyip, işyerine gelip işbaşı yapmaları ve “izin belgesi” istemeleri üzerine çıkan tartışma ortamında; yara-bere izi olmadığından doktora gitmek istemeyen katılanın yüzüne tokat atması ve bu darbe sonucu şikayetçinin gözlüğünün de kırılmasına sebep olması eylemlerinin “mala zarar verme” ve “kasten yaralama” suçlarını oluşturduğu iddia edilen somut olayda;
“Suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezasına hükmedilmişse ve bu cezanın artık adli para cezasına çevrilemeyeceği” hükmünü içeren TCK’nın 50/2. maddesine muhalefet edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin soruşturma-kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sübut bulan somut olayda sanığın; işlediği bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasına sebebiyet verdiği, TCK’nın 44. maddesi nazara alınarak; TCK’nın 151/1. maddesinde tanımlanan (en ağır cezayı gerektiren) “mala zarar verme” suçundan cezalandırılmasına hükmedilmesi gerekirken atılı her iki suçtan da mahkumiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.