YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14696
KARAR NO : 2015/32194
KARAR TARİHİ : 14.12.2015
Tebliğname No : KD – 2015/133594
Mala zarar verme suçundan açılan dava sonucunda sanık C.. R..’nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151. maddesi gereğince 2.000,00 TL doğrudan adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Akhisar 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 26.12.2011 tarih ve 2010/585-2011/378 E-K sayılı ilamı aleyhine sanık müdafii tarafından yapılan vaki temyiz istemi üzerine talebin reddi görüşüyle dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 09.07.2013 tarih ve 2012/62676 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderildiği, Dairemizin 23.10.2013 tarih ve 2013/20144-15660 E-K sayılı ilamıyla anılan hüküm yönünden temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildiği anlaşılmıştır.
6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun yürürlüğe girmesi üzerine anılan kanunun 99. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesi uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’ndan yapılan itiraz üzerine dosya incelenerek gereği düşünüldü.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz dilekçesinde ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden KABULÜNE,
Dairemizin 23.10.2013 tarih ve 2013/20144-15660 E-K sayılı ilamının KALDIRILMASINA;
Tekerrür hükmünün maddi ceza hukuku yönü bulunsa da bir güvenlik tedbiri olarak düzenlendiğine dair şüphe bulunmaması ve 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinde güvenlik tedbirlerine hükmedilmesine ilişkin kararların hüküm sayılacağının açıkça belirtilmesi suretiyle, gerek mahkûmiyete ek, gerekse de bağımsız olarak hükmedilen güvenlik tedbirlerinin kesin nitelikteki hükümlere her yönüyle temyiz edilebilirlik niteliği kazandıracağı göz önünde bulundurulduğunda, sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen kesin miktardaki adli para cezası yanında TCK’nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmasına da karar verilmiş olması nedeniyle, hükmün tümüyle temyizi kabil olduğu anlaşılmakla, mala zarar verme suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın, mağdura ait motosikletin kontak kısmını tornavida ile zorlayarak zarar verdiği ve aracı götürmek istediği sırada yakalandığının anlaşılması karşısında; Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 21.01.2014 tarihli, 2013/2-686-2014/19 sayılı ilamında da belirtildiği üzere, mala zarar verme suçunun konusunu aynı zamanda hırsızlık suçunun konusu olan motosikletin kendisinin oluşturması durumunda, eylemin motosikletin mülkiyetine yönelik olması nedeniyle malın çalınması sırasında ve sonrasında araca verilen zarardan dolayı ayrıca mala zarar verme suçundan ceza verilemeyeceği, bu nedenle sanığın motosikleti çalmak isterken ve çaldıktan sonra zarar vermesi eyleminin suç oluşturmayacağı göz önüne alınmadan, sanığın atılı suçtan beraatı yerine, yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
1-TCK’nın 58/3. maddesinde yer alan “Tekerrür halinde, sonraki suça ilişkin kanun maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile adlî para cezası öngörülmüşse, hapis cezası hükmolunur” şeklindeki düzenleme karşısında, tekerrüre esas adli sicil kaydı bulunan sanık hakkında aynı kanunun 151/1. maddesindeki seçenek yaptırımlardan hapis cezası yerine, adli para cezasına hükmolunması,
2-TCK’nın 58 ile 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 106 ve 108. maddeleri gereğince sanık hakkında mala zarar verme suçundan tayin olunan sonuç cezanın adli para cezası olması nedeniyle mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesine istinaden uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.