YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14259
KARAR NO : 2015/32577
KARAR TARİHİ : 23.12.2015

Tebliğname No : 15 – 2013/272017

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Büyükçekmece 8. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 22/04/2013
NUMARASI : 2012/741, 2013/491
SANIKLAR : N.. Ö.., S.. Ö.., B.. Y..
SUÇ : Nitelikli mala zarar verme, kasten yaralama, hakaret

Nitelikli mala zarar verme, kasten yaralama ve hakaret suçlarından sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanıkların hakaret ve kasten yaralama suçlarına yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre karar tarihi itibariyle; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmaması karşısında, sanıkların temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 317.maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanıkların kamu malına zarar verme suçuna yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanıkların, Esenyurt Devlet Hastanesi girişinde hasta olan akrabaları ile yürüdükleri esnada, ambulans şoförü olarak görev yapan katılanın ambulansla acil hasta getirdiği ve sanıkları önünden çekilmesi için uyarması nedeniyle taraflar arasında çıkan tartışmada, sanıkların ambulansa tekme atmak suretiyle kamu malına zarar verme suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda;
a) Sanıklar N.. Ö.. ve S.. Ö..’ün üzerlerine atılı suçlamayı kabul etmedikleri, sanıkların araca tekme atarak zarar verdiklerini gören tanık bulunmadığı, hastane güvenlik kamerasının bilirkişi tarafından yapılan incelemesi sonucu hazırlanan raporda; sanık B.. Y..’ın ambulansa tekme attığının net şekilde tespit edilmesine rağmen, sanıklar N.. Ö.. ve S.. Ö.. hakkında bu şekilde bir kayıt olmadığı, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 31/03/2009 tarih ve 2008/6-256 Esas ve 2009/79 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan “şüpheden sanık yararlanır” kuralı uyarınca, sanığın bir suçtan cezalandırılmasının temel koşulunun, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesine bağlı olduğu, gerçekleşme şekli kuşkulu ve tam olarak aydınlatılmamış olan olaylar ve iddiaların, sanığın aleyhine yorumlanarak mahkumiyet hükmü kurulamayacağı, ceza mahkumiyetinin, yargılama sürecinde toplanan kanıtların bir kısmına dayanarak ve diğer bir kısmı gözardı edilerek ulaşılan ihtimali kanıya değil, kesin ve açık bir ispata dayanması gerektiği, bu ispatın, hiçbir kuşku ve başka bir türlü oluşa olanak vermeyecek açıklıkta olması gerektiği, yüksek de olsa bir olasılığa dayanılarak sanığı cezalandırmanın, ceza yargılamasının en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan, varsayıma dayalı olarak hüküm vermek anlamına geleceği dikkate alınarak; sanıklar N.. Ö.. ve S.. Ö.. hakkında üzerlerine atılı kamu malına zarar verme suçundan 5271 sayılı CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraatlerine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
b) Sanık B.. Y..’ın ambulansa tekme atarak kamu malına zarar verme suçunu işlediği sabit olmakla birlikte; kısa süreli hapis cezasına seçenek yaptırımları düzenleyen 5237 sayılı TCK’nın 50/1-f maddesinde, “gönüllü olmak” koşuluyla kamuya yararlı bir işte çalıştırılmaya karar verilebileceği belirtilmesine rağmen, sanığın gönüllü olup olmadığı sorulmadan ve ayrıca infazı kısıtlar şekilde sanığın “Esenyurt Devlet Hastanesi” bünyesinde çalıştırılmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca hükümlerin isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.