YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/20332
KARAR NO : 2014/20559
KARAR TARİHİ : 08.12.2014

Tebliğname No : KYB – 2012/284974

Mala zarar verme suçundan sanık Y.. S..’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1, 31/2, 62/1 ve 52/2.maddeleri uyarınca 1.000,00 Türk lirası adli para cezası ile, sanık R.. Ç..’nın ise aynı Kanun’un 151/1, 31/3, 62/1 ve 52/2.maddeleri gereğince 1.320,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına, tayin olunan netice adli para cezalarının taksitlendirilmelerine ve süresinde ödenmeyen adli para cezalarının hapse çevrileceklerine ilişkin Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/09/2012 tarihli ve 2011/692 esas, 2012/520 sayılı karar aleyhine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 31/10/2014 tarih ve 2012/284974 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosyanın incelenmesinde;
Sanıkların, suçun işlendiği tarihte on sekiz yaşını bitirmemiş bulunmalarına göre, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 106.maddesinin 4.fıkrası gereğince, hükmolunan adli para cezalarının ödenmemeleri halinde hapse çevrilmelerine karar verilmeyeceğinin gözetilmemesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Suça sürüklenen çocukların suç tarihi itibariyle 18 yaşından küçük bulunduğundan, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Kanunu’nun 106/4. maddesi hükmü karşısında, hükmedilen adli para cezasının hapis cezasına çevrilemeyeceği anlaşıldığından,
Kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarname içeriği bu itibarla yerinde görüldüğünden, Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/09/2012 tarih ve 2011/692 esas, 2012/520 sayılı kararın CMK’nın 309. maddesinin 4 fıkrasının (d) bendi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre, suça sürüklenen çocuklar haklarında kurulan hükümlerde, “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine” ilişkin paragrafların hükümden çıkartılmasına, hükümdeki diğer hususların aynen bırakılmasına, 08.12.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.