YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/18347
KARAR NO : 2015/26002
KARAR TARİHİ : 01.06.2015
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mala zarar verme suçu başkasının mülkiyetinde bulunan taşınır veya taşınmaz malın kısmen veya tamamen yıkılması, tahrip edilmesi, yok edilmesi, bozulması kullanılamaz hâle getirilmesi veya kirletilmesiyle oluşur. Bu bakımdan, söz konusu suç, seçimlik hareketli bir suçtur. Yıkma, yalnızca taşınmazlar için söz konusudur. Taşınmazın önceki kullanış biçimine uygun olarak bir daha kullanılamaz duruma getirilmesini ifade eder. Yok etme, suça konu şeyin maddî varlığını ortadan kaldırmaktır. Bozma, suça konu şeyin, amacına uygun olarak kullanılması olanağını ortadan kaldırmaktır. Kirletme, başkasının binasının duvarına yazı yazmak, resim yapmak, afiş ve ilân yapıştırmak şeklinde gerçekleştirilmektedir.
Sanıklarla müşteki arasında alacak ve borç meselesi nedeniyle husumet bulunduğu, müştekinin alacaklı olduğu senedi tahsil etmesi için kendi aracıyla dört kişiyi sanıkların yanına gönderdiği, sanıkların da, bu kişilerin gelmesine kızarak av tüfekleriyle müştekinin aracına ateş ederek hasar görmesine neden oldukları, böylece sanıkların mala zarar verme suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda,
1-Sanık … hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik yönelik temyiz incelemesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre karar tarihi itibariyle; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmaması karşısında, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 317.maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanıklar … ve … hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik yönelik temyiz incelemesinde;
Belirlenen hapis para cezaları, adli para cezasına çevrilirken, uygulama maddesi olarak 5237 sayılı TCK’nın 52/2 maddesi yazılmamış ise de, bu eksikliğin mahallinde tamamlanması mümkün görülmüştür.
Sanık, katılan ve tanık beyanları, görgü ve tespit tutanağı ile tüm dosya kapsamına göre, suçun sanıklar tarafından işlendiği sabit olmakla bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik bulunmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 58/3. maddesine göre, tekerrür hâlinde, sonraki suça ilişkin kanun maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile adlî para cezası öngörülmüşse, hapis cezasına hükmolunacağının belirtildiği, aynı Kanun’un 50/2. maddesine göre de, suç tanımında hapis cezası ile adlî para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hâllerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu cezanın artık adlî para cezasına çevrilmeyeceğinin belirtildiği gözetilmeden, tekerrüre esas sabıkası bulunan sanıklar hakkında zorunlu hapis cezası tercih edilmesine rağmen, bu cezanın, tekrar adli para cezasına çevrilerek yazılı şekilde hüküm kurulmasındaki isabetsizlik, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 01/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.