YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/16761
KARAR NO : 2014/19480
KARAR TARİHİ : 24.11.2014
Tebliğname No : KYB – 2014/250626
Dolandırıcılık suçundan sanık K.. Ö..’ün, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 503/ilk ve 522/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 1 ay 6 gün hapis ve 12.650,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Şişli 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2006 tarihli ve 2005/602 esas, 2006/55 sayılı kararına yönelik temyiz talebinin reddine dair, aynı Mahkemenin 24/12/2009 tarihli ve 2009/225 değişik iş sayılı kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 09/05/2012 tarihli ve 2012/5253 esas, 2012/36710 sayılı ilamı ile onanmasını müteakip, hükümlü tarafından yapılan zamanaşımı sebebiyle infazın durdurulması talebinin reddine ilişkin İstanbul 32. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/03/2014 tarihli ve 2005/602 esas, 2006/55 sayılı ek kararına yönelik itirazın kabulü ile ek kararın dava zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle kaldırılmasına dair İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 01/04/2014 tarihli ve 2014/406 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 16/06/2014 gün ve 2014/12228/41227 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14/07/2014 gün ve 2014/250626 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesince, suçun işlendiği 15/04/2004 ile kesinleşme tarihi olan 09/05/2012 tarihleri arasında 8 yıl geçmiş olmakla, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 102/4 ve 104/2. maddelerindeki 7 yıl 6 aylık uzatılmış dava zamanaşımı süresinin dolmuş olduğundan bahisle infazın durdurulması yönünden itirazın kabulüne karar verilmiş ise de,
Şişli 9. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 14/02/2006 tarihli kararın temyiz edilmemesi sebebiyle 28/06/2006 tarihinde kesinleştiği, bilahare hükmün infazına başlandıktan sonra sanık tarafından ceza infaz kurumu aracılığıyla gönderilen 20/11/2009 tarihli dilekçe ile anılan kararın temyiz edilmesi üzerine, mahkemesince süresinden sonra yapılan temyiz talebinin reddine dair ek kararın Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 09/05/2012 tarihli ilamı ile onanmasını karar verildiği nazara alındığında, Yargıtay onama ilamının hükmün esasına ilişkin olmadığı, temyiz talebinin reddine ilişkin kararın onaylanmasına dair olduğu ve bu haliyle hükmün kesinleştiği 28/06/2006 tarihi itibarıyla dava zamanaşımı süresinin dolmamış olduğu cihetle, itirazın reddi yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 Sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 01/04/2014 tarihli ve 2014/406 D. İş sayılı kararlarının 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi gereğince, BOZULMASINA, bozma nedenine göre müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine 24/11/2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.