YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/9563
KARAR NO : 2015/22156
KARAR TARİHİ : 09.03.2015
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddine dair 22/11/2012 tarihli ek karar
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık … hakkında verilen temyiz isteminin reddine dair 22.11.2012 tarihli ek karara yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Temyiz isteminin reddine dair 22.11.2012 tarih ve 2011/202-2012/323 E-K sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle anılan ek kararın ONANMASINA,
2-Sanık … hakkında kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hapis cezası ile birlikte verilen adli para cezalarının miktarı ne olursa olsun, hapis cezaları ile birlikte temyiz edilebileceklerinden, sanık … hakkında adli para cezası yönünden verilen 30.11.2012 tarihli temyizin reddine dair ek kararın kaldırılması suretiyle asıl karara yönelik yapılan incelemede;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması, malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi, tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Sanık …’ın, 07.05.2011 tarihinden 6-7 ay önce şikayetçiye ait işyerinde üretilen yaklaşık 30 kg süt kremasını daha sonra götürmek üzere soğuk hava deposunun kaşar peyniri reyonuna sakladığı, tanık …’ın bu durumu fark etmesi nedeniyle kremayı işyerinden dışarı çıkaramadığı anlaşıldığından, eyleminin hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmaya teşebbüs suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Hapis cezasının alt sınırdan tayin edilmesine rağmen, adli para cezasının belirlenmesi sırasında, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeye dayanılarak tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi,
b)5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinin 1. fıkrasının “c” bendinde yer alan haklardan, sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmetten bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilme tarihinden itibaren uygulanmayacağı gözetilmeden, altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c. maddesi gereğince güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesine istinaden uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görüldüğünden, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla “30 gün”, “22 gün” ve “440,00 TL” terimlerinin çıkarılarak yerine, sırasıyla “5 gün”, “3 gün” ve “60,00 TL” adli para cezası ibarelerinin yazılması ile sanık hakkında kurulan hüküm fıkrasından, “5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün tamamen çıkartılıp yerine, “5237 sayılı TCK’nın 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın “c” bendinde yer alan, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.