YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/5102
KARAR NO : 2014/20672
KARAR TARİHİ : 09.12.2014
Tebliğname No : 11 – 2011/82655
MAHKEMESİ : Kırıkkale 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/05/2010
NUMARASI : 2008/240 (E) ve 2010/292 (K)
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması,malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Sanığın, katılandan daha önceden alüminyum tencere ve alüminyum bal satırı satın alarak güven sağladığı, olay tarihinde de katılanın iş yerine giderek 1450 adet alüminyum bakraç, 940 adet büyük alüminyum bakraç alarak kendi aracına ve kimlik bilgileri tespit edilemeyen arkadaşı olduğunu söylediği bir başka şahsın aracına yükledikleri, Kahramanmaraş’tan Ankara iline doğru giderken Kırıkkale ilinde sanığın “yemek yiyelim” diyerek katılan ve katılanın çalışanı olan tanık M. Ç..’ya teklifte bulunduğu, lokantada sanığın “telefonumu unutmuşum” diyerek, yanlarından ayrılıp kendisine teslim edilen alüminyum bakraçları götürmek suretiyle uzaklaştığı olayda, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 155/1. maddesinde yazılı “güveni kötüye kullanma ” suçunu oluşturduğu halde, suç vasfında yanılgıya düşülerek sanığa yazılı şekilde hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan ceza verilmesi,
Kabule göre de;
Temel hapis cezası alt sınırdan takdir ve tayin olunduğu halde, aynı gerekçeye dayanılarak, adli para cezasının belirlenmesine esas temel tam gün birim sayısının asgari hadden uzaklaşılarak belirlenmesi suretiyle hükümde çelişkiye neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesine istinaden uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkın gözetilmesine, 09/12/2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.