YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/2826
KARAR NO : 2014/19229
KARAR TARİHİ : 19.11.2014

Tebliğname No : 11 – 2011/122352
MAHKEMESİ : Kocaeli 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 05/10/2010
NUMARASI : 2010/198 (E) ve 2010/505 (K)
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması, malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Sanığın, katılanlara ait Turanay araç kiralama şirketinden … plakalı aracı 08.09.2005-23.09.2005 tarihleri arasında onbeş günlüğüne kiraladığı, sürenin bitmesine rağmen aracı teslim etmemesi üzerine, katılanların sanığı aradıkları ve sanığın beş altı gün daha işi olduğunu söyleyerek müsade istediği, sanığın belirtilen sürenin sonunda da aracı teslim etmemesi üzerine katılanların sanığı aradıkları ancak ulaşamadıkları, sanığın araç kiralama sözleşmesinde belirttiği adrese giderek yaptıkları araştırmada, sanığın aracı başka bir şahısa sattığını öğrendikleri, bu suretle sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
1- Sanık ile katılanlar arasında bir hizmet ilişkisinin bulunmadığı dikkate alınarak, sanığın eyleminin, 5237 sayılı TCK’nun 155/1. maddesinde düzenlenen “güveni kötüye kullanma” suçunu oluşturacağı gözetilmeden, unsurları oluşmayan hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmak suçundan hüküm kurulması,
2- Kabule göre de, hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle belirlenerek sanığa fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.