Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2013/2764 E. 2014/18559 K. 11.11.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/2764
KARAR NO : 2014/18559
KARAR TARİHİ : 11.11.2014

Tebliğname No : 11 – 2011/65252
MAHKEMESİ : Ümraniye 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 29/04/2010
NUMARASI : 2008/464 (E) ve 2010/256 (K)
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması,malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Sanık N.. K..ün şikayetçiye ait şirkette çalıştığı, sanığın işi gereği çalıştığı şirketin hesabının bulunduğu Kadıköy K.Bakkalköy Vakıfbank şubesinden çekmiş olduğu parayı Ümraniye D. San. Sitesi F.bank önünde kapkaç suretiyle çaldırdığı iddiasıyla Ümraniye İlçe Emniyet Müdürlüğü’ne şikayette bulunduğu, şikayete konu nitelikli hırsızlık suçlaması ile ilgili olarak yapılan soruşturma sırasında sanık N.. K..’ ün R.. D.. ve S.. D.. ile anlaşarak gerçekte kapkaç suretiyle hırsızlık suçu işlenmediği halde aralarında yapmış oldukları anlaşma doğrultusunda kapkaç suretiyle hırsızlık suçu işlenmiş süsü vererek şikayetçiye ait çekmiş olduğu 26.000TL ve 23.550 Euro paranın kendi yararlarına menfaat sağlamak suretiyle uhdelerine geçirdikleri iddia olunan somut olayda, eylemin hizmet nedeni ile güveni kötüye kullanma olduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, Ancak; sanık Ramazan’ın soruşturma aşamasında bu yolla elde ettikleri şikayetçinin parasının 1600TL lik kısmını şikayetçiye iade ettiği, şikayetçinin de 25/06/2008 tarihli celsede paranın 1600TL lik kısmının kendisine iade edildiğini beyan etmesi karşısında, şikayetçi ve vekiline 5237 sayılı TCK’nın 168/4.maddesi kapsamında kısmi ödemeye rızası olup olmadığı ve bu paranın ödenmesine diğer sanıkların katkılarının bulunup bulunmadığının araştırılarak sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık Seyfettin’in ve sanık Niyazi’nin müdafileri ile sanık Ramazan’ın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8.maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK’nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, 11/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.