Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2013/22173 E. 2016/234 K. 13.01.2016 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/22173
KARAR NO : 2016/234
KARAR TARİHİ : 13.01.2016

Tebliğname No : 15 – 2012/61127

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Antalya 12. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 09/12/2010
NUMARASI : 2009/356, 2010/662
SANIK : M.. A..
SUÇ : Güveni kötüye kullanma

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığa yapılan tebliğ işlemlerinin 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre, eksik olduğunun ve geçersiz bulunduğunun anlaşılması karşısında, sanığın öğrenme üzerine kullandığı temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek, mahkemece verilen temyizin reddine ilişkin ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK.nın 53. maddesinin (1), (2), ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi’nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E.2014/140, K.2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden koşulları oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya kapsamına göre, sanığın aynı işyerinde birlikte çalıştıkları katılan Begül’den yazışmalarını yapmak üzere Toshiba marka dizüstü bilgisayarı emaneten aldığı, ancak çeşitli bahanelerle oyalayıp iade etmediği, akabinde kaybettiğini söyleyip gerekirse bedelini ödeyeceğini belirterek geçiştirdiği, ancak bilgisayarın bedelini de ödemediği, ayrıca fotoğraf makinesini de alıp iade etmediği bu suretle üzerine atılı suçu işlediği şeklindeki olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53. maddesinin (3.) fıkrası uyarınca 53/1-c madde ve bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden, yoksunluğun tümü için koşullu salıverilmeye kadar sürmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan,TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına”ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.01.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.