Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2013/19341 E. 2015/32294 K. 16.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/19341
KARAR NO : 2015/32294
KARAR TARİHİ : 16.12.2015

Tebliğname No : 15 – 2013/218662

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ : Kozan 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 05/07/2010
NUMARASI : 2009/707, 2010/594
SANIK : O.. G..
SUÇ : Güveni kötüye kullanma

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli kararın 7201 sayılı Kanunun 35. maddesine göre sanığa tebliğin, daha önce sanığa bu adreste usulüne uygun tebligat yapılmadığı için geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın hükümden sonra, suçu işlemediğine ilişkin beyanlar içeren dilekçesi, temyiz dilekçesi mahiyetinde olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Tüm dosya kapsamına göre, sanığın kuyumculuk dükkanı işlettiği, katılanların daha önceden ticari alışveriş yaptıkları sanığa, farklı zamanlarda para vererek karşılığında altın almak istedikleri ancak sanığın dükkanında yeterli altın bulunmadığını söyleyerek her bir katılana yazılı belge vermek suretiyle altın tutarında borçlu bulunduğunu yazdığı,sanığın ticari işlerinin kötü gitmesi nedeniyle dükkanını kapatmak zorunda kaldığı ve borcunu inkar etmeyerek katılanlara ödeyeceğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, sanığın güveni kötüye kullanma kastı içinde hareket etmediği ve olayın hukuki mahiyette bulunduğunun gözetilerek unsur yokluğundan beraat kararı verilmesi yerine, sanık hakkında yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
1-Sanığın her üç katılana karşı eyleminin 3 ayrı güveni kötüye kullanma suçunu oluşturacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında, hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde aynı gerekçeyle adli para cezasının alt sınırdan uzaklaşılarak tayini suretiyle çelişkiye düşülmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.