YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/13983
KARAR NO : 2015/28850
KARAR TARİHİ : 17.09.2015
MAHKEMESİ : İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması,malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehin etmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Sanığın, finansal kiralama sözleşmesi uyarınca katılan şirketten 16 parça makine ve ekipman kiraladığı, ancak kira bedelini ödememesi nedeniyle kiralayan şirket tarafından sözleşmenin feshedilerek suça konu makinenin iade edilmesi için noterlik vasıtasıyla ihtarname gönderildiği, buna rağmen sanığın kira konusu eşyaları iade etmediği, bu şekilde sanığın üzerine atılı hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda,
Sanığın kira bedelini ödememesi nedeniyle, katılan şirket tarafından sözleşmenin feshedildiği dikkate alınarak, sanığın, 3226 sayılı Finansal Kiralama Kanunu’nun 15., 17., 24., ve 25. maddeleri ile 22/11/2007 tarihli Finansal Kiralama Sözleşmesi’nde öngörülen “iade zorunluluğunu” yerine getirmeyerek, suça konu makinelerin ihbarnamenin 06/03/2009 tarihinde tebliğini müteakip 60 gün içerisinde şirketin gösterdiği adrese iade etmediği, bunun için yasal bir gerekçe göstermediği ve kiralanan malların tesliminden hukuka aykırı olarak kaçındığı, böylece sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği tüm dosya kapsamına göre sabit olduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 155/2 maddesine göre sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.