Yargıtay Kararı 15. Ceza Dairesi 2012/8746 E. 2014/2347 K. 11.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/8746
KARAR NO : 2014/2347
KARAR TARİHİ : 11.02.2014

Tebliğname No : 15 – 2011/239389
MAHKEMESİ : Ünye Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 24/03/2011
NUMARASI : 2008/855 (E) ve 2011/139 (K)
SUÇ : Güveni kötüye kullanma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması, malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Sanığın, Samsun ilinde mobilya işi yapıp Ünye İlçesinde faaliyet gösteren Ö..L.. Şirketinin ortağı ve mesul müdürü olan katılan ile yaklaşık 8 yıldır birlikte iş yaptıkları, buna göre Samsun ve çevresinden katılan adına aldığı mobilyalara gerekli boyamayı yaparak Ünye ilçesinde katılana teslim edip karşılığında almış olduğu parayı veya çekleri mobilya aldığı firmalara verdiği ancak 2006 yılı Haziran ayında katılanın kızının trafik kazası geçirmesi sebebiyle şirket işleri ile yeteri kadar ilgilenemediği dönemde aldığı çekleri mobilya aldığını belirttiği tanıklar Ş.. T.., E.. Ü.. ve U.. Ç..’a vermesi gerekirken vermeyip şahsi işleri için kullandığı şeklinde gerçekleştiği iddia edilen olayda sanığın çekleri katılan için mobilya aldığı başka kişilere verdiğini ve aralarındaki anlaşmaya aykırı davrandığına ilişkin katılanın soyut iddialarından başka delil elde edilemediği gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.