YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/8463
KARAR NO : 2014/2391
KARAR TARİHİ : 11.02.2014

Tebliğname No : 15 – 2011/236016
MAHKEMESİ : Gaziantep 10. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 24/02/2011
NUMARASI : 2010/307 (E) ve 2011/139 (K)
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 19/06/2012 tarih ve 2012/3-97 Esas ve 2012/245 karar sayılı kararı çerçevesinde, müştekinin, zarar oluştuğunu ve bu zararı kendisinin ödediğini belirtmesi, sanığın da aşamalarda zararı karşılamak istediğine ilişkin bir savunmada bulunmadığı gibi, zararın ödenmesi yönünde herhangi bir irade de ortaya koymamış olması karşısında, olayda hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının objektif koşullarından birisi olan müştekinin uğradığı zararın tamamen giderilmesi koşulu yerine getirilmediği belirlenip, bu nedenle bozma isteyen tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması,malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı,veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Sanığın, ruhsat kaydı başka bir şahıs üzerine olan ….plaka sayılı aracı haricen yapılan sözleşme ile müştekiye sattığı, ancak aracın devrini gerçekleştirmeyip, başkasına bir aylığına kiraladığı, kira süresi sonunda teslim etmeyerek sattığı olayda, sanıkla mağdur arasında bir hizmet ilişkisinin bulunmadığı dikkate alınarak, eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 155/1. maddesine uyan güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşerek aynı Kanun’un 155/2. maddesinde düzenlenen hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.