YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/7353
KARAR NO : 2014/1503
KARAR TARİHİ : 29.01.2014
Tebliğname No : 15 – 2011/341777
MAHKEMESİ : Niksar Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 17/06/2011
NUMARASI : 2011/103 (E) ve 2011/237 (K)
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması, malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkâr etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
1-Katılan ile sanığın katılanın hayvanlarına sanığın bakması konusunda olay tarihinden 3 yıl önce anlaştıkları, ilk yıl karşılık olarak 1.000 TL alan sanığın, 2. yıl karşılık olarak para yerine keçi aldığı, bu sürede taraflar arasında bir sorun yaşanmadığı, 3. yıl ortaklığı sona erdirecekleri zaman beş adet oğlak ve beş adet büyük keçiyi katılana vermeyen sanığın hayvanlara karşılık para da vermemek suretiyle hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda, sanığın savunmasında katılanın kendisine 1.000 TL para vermesi gerektiği ile yıl içerisinde orman cezası olarak 487 TL ve veterinere ilaç borcu olarak 700 TL ödemesi nedeniyle katılanın ayrıca payına 200 TL düştüğü, yani kendisine 1.200 TL borcu olduğu, buna karşılık katılanın 300 TL vermeyi teklif ettiği ancak hayvanları teslim ederse borcun kalan kısmını alamayacağı düşüncesi ile 5 adet oğlak ve keçiyi teslim etmediğini savunması karşısında, Medeni Kanun’un 950. maddesinde yer alan hapis hakkı ve 5237 sayılı TCK’nın 24/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
Suçun niteliği itibariyle uygulanma yeri bulunmayan haksız tahrik hükmü uygulanmak suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısı ile sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 29.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.