YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/2486
KARAR NO : 2014/330
KARAR TARİHİ : 15.01.2014
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 gün ve 2011/Bşk-42-42 Esas-Karar sayılı kararında belirlendiği gibi; 2797 Sayılı Yargıtay Yasasının görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3.fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir,” (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda , suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almaktadır.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır,
İncelenen dosya içeriğine göre; Müştekinin Bursa Cumhuriyet Başsavcılığı’n da verdiği 23.03.2007 tarihli beyanında sanıkların 2005 yılı Nisan ayında işyerine gelerek zeytin aldıklarını, birkaç gün sonra sanıkların işyerine gittiğinde kendisine senet verdiklerini, anlaşmaya göre çek vermeleri gerektiğini hatırlatarak ayrılıp bir hafta sonra yine sanıkların işyerine gittiğinde suça konu sahte çeki verdiklerini belirtmesi karşısında sahtecilik suçu açısından suç tarihinin 01.06.2005 tarihinden önce olduğu anlaşıldığından;
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen resmi belgede sahtecilik suçunun cezası, suç tarihi olan Mayıs 2005 tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 765 sayılı TCk’nın 342/1. maddesinde iki yıldan sekiz yıla kadar hapis; dolandırıcılık suçunun cezası ise 5237 sayılı TCK’nın 158/1-f,son maddesi uyarınca üç yıldan yedi yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (11.) Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.