YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/21902
KARAR NO : 2014/13088
KARAR TARİHİ : 02.07.2014

Tebliğname No : 11 – 2010/291058
MAHKEMESİ : Denizli 1. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 23/02/2010
NUMARASI : 2008/1204 (E) ve 2010/118 (K)
SUÇ : Güveni kötüye kullanma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması, malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi,failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi, tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Somut olayda; sanığın, arkadaşı olan katılana sigara alıp geleceğini söyleyerek katılanın … plakalı aracını emaneten aldığı, ancak; aracı geri getirmediği, yaklaşık bir ay sonra aracın Akçaabat ilçesinde terk edilmiş vaziyette bulunduğu anlaşılmakla; eylemin 5237 sayılı TCK’nın 155/1. maddesinde düzenlenen güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- 5237 sayılı TCK’nın 52. maddesi gereğince, adli para cezasının gün olarak belirlenip, artırım ve indirimlerin de gün üzerinden yapılmasından sonra, aynı maddenin 2. fıkrası gereğince 20-100 TL arasında belirlenecek miktar ile çarpılması suretiyle sonuç adli para cezasının belirlenmesi gerekirken, adli para cezasının doğrudan 3.000 TL olarak belirlenmesi suretiyle 5237 sayılı TCK’nın 52 ve 61/8. maddelerine aykırı davranılması,
2- Sanığın kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetinin kanuni sonucu olarak, hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02/07/2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.