YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/19994
KARAR NO : 2014/12853
KARAR TARİHİ : 25.06.2014
Tebliğname No : 11 – 2010/267402
MAHKEMESİ : Salihli 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/04/2010
NUMARASI : 2010/120 (E) ve 2010/295 (K)
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması,malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi,değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.
Somut olayda; sanığın, bir telefon bayiinde satış elemanı olarak çalıştığı ve hat satmak için köy ve kasabalara gittiği, hat satmak için şikayetçinin kasabasına geldiğinde, şikayetçinin cep telefonunun bozuk olduğunu söylemesi üzerine tamir etme teklifinde bulunduğunu, şikayetçinin de bu teklifi kabul ederek cep telefonunu tamir etmesi için sanığa teslim ettiği ve bu iş için sanığa 30 TL para verdiği, ancak sanığın, cep telefonunu ve bu iş için aldığı parayı geri iade etmediği gibi, cep telefonunu üçüncü bir şahsa verdiği, bu suretle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğine yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın, satış elemanı olduğu, köy ve kasabalara hat ve kontör satmak için görevlendirildiği, telefon tamiri görevi olmadığı gözetilmeden 5237 sayılı TCK’nın 155/1. maddesi yerine yazılı şekilde aynı Kanun’un 155/2. maddesi gereğince uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.