YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/19100
KARAR NO : 2014/12011
KARAR TARİHİ : 16.06.2014

Tebliğname No : 11 – 2010/299463
MAHKEMESİ : Kadıköy 2. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 29/04/2010
NUMARASI : 2010/11 (E) ve 2010/131 (K)
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dolandırıcılık suçunun oluşabilmesi için;
Failin bir kimseyi, kandırabilecek nitelikte hileli davranışlarla hataya düşürüp, onun veya başkasının zararına, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir. Hile nitelikli bir yalandır. Fail tarafından yapılan hileli davranış belli oranda ağır, yoğun ve ustaca olmalı, sergileniş açısından mağdurun inceleme olanağını ortadan kaldıracak nitelikte bir takım hareketler olmalıdır. Kullanılan hileli davranışlarla mağdur yanılgıya düşürülmeli ve bu yanıltma sonucu yalanlara inanan mağdur tarafından sanık veya bir başkasına haksız çıkar sağlanmalıdır. Hilenin kandırıcı nitelikte olup olmadığı olaysal olarak değerlendirilmeli, olayın özelliği, fiille olan ilişkisi, mağdurun durumu, kullanılmışsa gizlenen veya değiştirilen belgenin nitelikleri ayrı ayrı nazara alınmalıdır.
Bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçu, TCK’nın 158/1-f maddesinde düzenlenmiştir. Maddenin gerekçesinde de; “Dolandırıcılık suçunun, bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle işlenmesi de, birinci fıkranın (f) bendinde bu suçun bir nitelikli unsuru olarak kabul edilmiştir. Bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının, özellikle bu kurum ve kuruluşları temsil edenlerin, kurum ve kuruluşları adına hareket eden kişilerin, başkalarını kolaylıkla aldatabilmeleri bir güven kurumu olan bu kuruma güvenin sarsılması bu kurumların araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunu, nitelikli hâl saymıştır.
Bilişim sisteminin aldatılmasından söz edilemeyeceği için, ancak bu sistemin araç olarak kullanılarak bir insanın aldatılması yani dolandırılması halinde bu bendin uygulanması mümkündür. Aksi halde yani sisteme girilerek bir kişi aldatılmayıp sistemden yararlanılarak çıkar sağlanmışsabilişim suçu veya bilişim sistemi kullanılmak suretiyle hırsızlık suçunun oluşması söz konusu olacaktır.
Bilişim sisteminden maksat, verileri toplayıp, yerleştirdikten sonra bunları otomatik işlemlere tâbi tutma olanağını veren manyetik sistemlerdir. Günümüzde bilişim sistemleri ile sesli-görüntülü haberleşme, elektronik imzanın kabulü, yeni ticari ilişkiler, internet bankacılığı hizmeti ile para transferleri ve bunlar gibi pek çok yenilik toplumsal hayata girmiş, bilişim gerek iş gerekse günlük hayatta vazgeçilemeyecek kadar önemli bir noktaya ulaşmış, bilişim teknolojileri daha hızlı ve ucuz bir nitelik arz etmesi nedeniyle, klasik yöntemlere nazaran daha fazla tercih edilir duruma gelmiştir. Bu sistemlerin güvenle kullanılması, aynı anda hızlı ve kolayca birçok kişi tarafından ulaşılması ve diğer taraftaki failin kontrol imkanını azaltması nedeniyle nitelikli hal sayılmıştır.
Banka ya da kredi kurumlarının araç olarak kullanıldığından söz edilebilmesi için, dolandırıcılık fiili gerçekleştirilirken bankaların olağan faaliyetlerinden ya da bu faaliyeti yürüten sujelerden hileli araçlar kullanılarak yararlanılması veya banka ve kredi kurumlarının olağan faaliyetleri nedeniyle üretmiş oldukları maddi varlıkların suçta araç olarak kullanılarak haksız çıkarın elde edilmesi gerekir. Bankaların,ödeme aracı olarak kullanılması halinde bu fıkra uygulanamayacaktır.
Sanığın hakkında temyiz talebinde bulunulmayan diğer sanık Ömer ile Kadıköy iskelesinde tanıştıkları, sanık Mehmet’in kendisini emekli Cumhuriyet savcısı olarak tanıtarak Ömer’in güvenini kazandığı, sohbet esnasında Ömer’in kredi ihtiyacı olduğunu söylemesi üzerine sanık Mehmet’in banka müdürlerini tanıdığından kendisine kredi bulabileceğini söyleyerek Ömer’den boş çek yaprağı istediği, Ömer’in sanığa duyduğu güven ile suça konu çek yaprağını sanığa verdiği, sanık Mehmet’in bu boş çek yaprağını kendi lehine tanzim ettirerek bilahare başka bir ticari ilişki nedeniyle borcu olduğu S..Y..’ın satın alacağı araç bedeli olarak katılana arkasını ciro edip verdiği, bu çeke karşılık katılanın otomobilini S..Y..’a teslim ettiği ancak çekin sahte olarak tanzim edilmiş olduğunun anlaşıldığı olayda;
Sanığın söz konusu çeki yurt dışından kredi temin ettiği diğer sanık Ö..in F.. Ö..’ten aldığını ve borcuna karşılık S..Y..’a verdiğini savunması, katılanın çeki S.. Y..a sattığı araç karşılığı aldığını beyan etmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti için F.. Ö.. ve S.. Y..’ın olayla ilgili beyanlarının alınarak, suça konu çekteki yazı ve imzanın F.. Ö..’ün eli ürünü olup olmadığı araştırılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16/06/2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.