Yargıtay Kararı 14. Hukuk Dairesi 2014/9054 E. 2014/13027 K. 18.11.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/9054
KARAR NO : 2014/13027
KARAR TARİHİ : 18.11.2014

MAHKEMESİ : Alaçam Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/03/2014
NUMARASI : 2013/711-2014/147

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 23.08.2011 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 18.03.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı N.. Ç.. tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Davalı N.. Ç.., taşınmaz üzerindeki (A) harfi ile gösterilen binanın kendisi tarafından yapıldığını savunmuştur.
Davalıya muhdesatın aidiyetinin tespiti hususunda dava açması için süre verilmiş ancak dava açılmadığı anlaşılmıştır.
Mahkemece, dava konusu taşınmazların satış suretiyle ortaklığının giderilmesine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı N.. Ç.. temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya kapsamına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Paydaşlığın (ortaklığın) giderilmesi davaları iki taraflı, taraflar için benzer sonuçlar doğuran davalar olup, sonuçta kazanan ve kaybeden taraftan söz edilemeyeceğinden yargılama giderleri ve vekalet ücretinin taraflara payları oranında yükletilmesi gerekir.
6100 sayılı HMK’nın 332/2. maddesine göre, “Yargılama gideri, tutarı, hangi tarafa ve hangi oranda yükletildiği ve dökümü hüküm altında gösterilir.
Somut uyuşmazlıkta, infazda tereddüt oluşturacak şekilde, yargılama giderlerinin nelerden ibaret olduğu ve toplam tutarı hüküm sonucunda belirtilmeden, taraflardan payları oranında tahsiline karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
Ayrıca, 492 Sayılı Harçlar Kanunu ve eki Tarifenin karar ve ilam harcına ilişkin hükmü uyarınca karar tarihi itibariyle gayrimenkullerin satış bedeli üzerinden alınacak harcın “binde 11,38” olması gerekirken hüküm sonucunda “binde 9,9” olarak gösterilmesi de doğru görülmemiş, bu sebeplerle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı N.. Ç..’ın diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 18.11.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.