YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/6726
KARAR NO : 2014/12542
KARAR TARİHİ : 10.11.2014
MAHKEMESİ : Gölhisar Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/02/2014
NUMARASI : 2013/107-2014/77
Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 19.03.2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 25.02.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
_K A R A R_
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, 7.. parsel sayılı taşınmaz lehine davalılara ait taşınmazlar üzerinden geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
Türk Medeni Kanununun 747/2. maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit ihtiyacının nedeni, taşınmazın niteliği ile bu ihtiyacın nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Ayrıca geçit davalarında uygulanan kesintisizlik ilkesi gereğince geçit hakkının davacının taınmazından genel yola ulaşacak şekilde kesintisiz olarak kurulması gerekir.
Somut uyuşmazlığa gelince; mahkemece davanın kabulüne, davacıya ait 776 parsel sayılı taşınmaz lehine, 31.10.2013 tarihli fen bilirkişi ek rapor ve krokisinde davacıya ait 7.. parsel sayılı taşınmazdaki (A) ve (B), davalı D.. O..’a ait 7.. parsel sayılı taşınmazdaki (C) ile 04.07.2013 tarihli fen bilirkişi raporundaki 7.. parseldeki (H) ve dava dışı 7.. parsel sayılı taşınmazdaki daha önce dava konusu 7.. parsel sayılı taşınmaz için geçit hakkı kurulan (G) harfleri ile gösterilen yerden 3 metre genişliğinde geçit hakkı kurulmasına karar verildiği görülmüştür.
Bu şekilde geçit kurulması yukarıda belirtilen kesintisizlik ilkesine aykırı olduğundan öncelikle aleyhine geçit hakkı kurulan 773 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydı getirtilerek maliklerinin davaya dahil edilmesi, aleyhine hüküm kurulan 7.. parsel sayılı taşınmazın maliki ve 7.. parsel sayılı taşınmaz üzerinden lehine geçit hakkı kurulan 7.. parsel sayılı taşınmazın maliki lehine uygun bir geçit hakkı bedeli takdir edilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 10.11.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.