YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/12778
KARAR NO : 2014/237
KARAR TARİHİ : 07.01.2014
MAHKEMESİ : Akyazı Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 22/02/2013
NUMARASI : 2012/160-2013/82
Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 18.06.2010 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine bozmaya uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 22.02.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir. Dairemizin 2012/260 Esas 2012/866 Karar sayılı ilamı ile; lehine geçit kurulan 46 ve 66 parsel sayılı taşınmazların mutlak geçit ihtiyacı içerisinde bulunduğu, her iki parsel arasında iradi geçit tesisinin gerektiği ve geçit için bilirkişice uygun görülen çıkışın D-100 karayoluna bağlı olması nedeniyle bilirkişi tarafından düzenlenen krokinin Karayolları Bölge Müdürlüğüne gönderilerek kurulması düşünülen geçide yasal olanak olup olmadığının sorulması ve yargılama giderlerinin davalıya yükletilmesinin doğru olmadığı gerekçesi ile karar bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyularak, trafik uzmanı bilirkişi refakatinde icra edilen keşif ve alınan bilirkişi raporu ile Karayolları Bölge Müdürlüğü’nün görüşü dikkate alınarak, davacının talebi doğrultusunda davalı 70 no.lu parsel üzerinden D-100 karayoluna çıkışı olan bir geçit hakkı kurulmasının mümkün olmaması nedeniyle davanın reddine karar karar verilmiş, hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
6001 sayılı Karayolları Genel Müdürlüğünün Teşkilat ve Görevleri Hakkındaki Kanununun “Erişme kontrolü uygulanan karayollarına bağlantı, şehir geçişleri ve yerleşim” başlıklı 17. maddesine göre;
Erişme kontrolü uygulanan karayollarına bağlantılar Genel Müdürlüğün uygun gördüğü yerlerde ve şekillerde yapılır. Erişme kontrolü uygulanan karayolu çevresinin bu bağlantı noktalarına ulaşımı, toplayıcı yollarla veya bağlantı noktasına ulaşan diğer yollar vasıtasıyla sağlanır.
Erişme kontrolü uygulanan karayollarına bitişik taşınmaz sahipleri ile kiracıları veya kullananların arazilerinden erişme kontrolü uygulanan karayoluna doğrudan giriş ve çıkış hakları yoktur.
Erişme kontrolü uygulanan karayolunun şehir geçişlerinde karayolunun şehir ile bağlantı ve ilişkilerinin düzenlenmesi, Genel Müdürlüğün teklifi üzerine, Bakanlık ve ilgili belediye tarafından müştereken kararlaştırılır. İşletme hakkı verilen veya devredilen erişme kontrolü uygulanan karayollarında, şehir geçiş güzergâhının veya karayolunun şehir ile bağlantı ve ilişkilerinin değiştirilmesinde işletici şirketin görüşü alınır.
Somut olayda; yukarıda değinilen yasa hükmü doğrultusunda, yeterli inceleme ve araştırma yapılmamıştır. Davacının mutlak geçit ihtiyacının bulunduğu açıktır. Mahkemece, kurulan geçit yeri paftasına işaretlenerek Karayolları Genel Müdürlüğüne gönderilmeli, çıkışın karayolu bağlantısı nedeniyle gerek ilgili mevzuat ve gerekse can güvenliği açısından tehlike oluşturup, oluşturmadığı veya davacının katlanabileceği boyuttaki harcama ile varsa sakıncalarının giderilip giderilemeyeceği ve bunun için ne yapılması gerektiği sorulmalı, geçidin karayoluna çıkış engeli bulunduğu saptanırsa ve bunun giderilme olanağı da yok ise 07.06.2011 tarihli bilirkişi raporunda belirtilen diğer alternatifler ile gerekirse belirlenecek başkaca alternatifler üzerinde durulmalı, bu da mümkün değilse dava reddedilmelidir.
Değinilen yönler üzerinde durulmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 07.01.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.