YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/15265
KARAR NO : 2013/2666
KARAR TARİHİ : 25.02.2013

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 01.09.2008 gününde verilen dilekçe ile tapu kayıtlarında vakıf şerhinin kaldırılması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 17.01.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı … İdaresi vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü: K A R A R
Dava, tapuda 9, 208, 209, “207 sayılı parselden ifrazen 1239, 1240 ve 1241” ve 34 sayılı parsellerin tapu kaydında bulunan “… II. … …” şerhinin terkini istemi ile açılmıştır.
Davalı, “… II. … …” nın sahih esasa dayandığını, vakıf şerhinin ancak taviz bedeli ödenmesi suretiyle kaldırılabileceğini, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi raporları dikkate alınarak dava kabul edilmiştir.
Hükmü, davalı … İdaresi vekili temyiz etmiştir.
Dava konusu taşınmazlar tapulama tutanakları 10.04.1966 tarihinde kesinleşerek tapuya tescil edilmiştir. Gerek tapulama tutanaklarında gerekse tapu kayıtlarında “… II. … …” şerhi bulunmadığı, şerhin 30.10.2000 tarihinde tek taraflı işlemle işlendiği görülmektedir.
Türk Medeni Kanununun 1027. maddesi gereğince ilgililerin yazılı rızaları olmadıkça tapu sicilindeki yanlışlık ancak mahkeme kararı ile düzeltilebilir. Tek taraflı işlemle kayda işlenen şerhin terkini açıklanan nedenle doğrudur. Davalı … Müdürlüğünün iddiaları ise ancak tapu kayıtlarına vakıf şerhinin işlenmesi istemi ile açacağı bir davada dikkate alınabilir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 06.07.2011 tarihli 2011/14-396 Esas ve 2011/463 Karar sayılı kararı da bu yöndedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının reddi ile sonucu bakımından usul ve yasaya uygun hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlerden alınmasına, 25.02.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.