YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2011/4884
KARAR NO : 2011/5510
KARAR TARİHİ : 25.04.2011
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 27.04.2010 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 10.02.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan … tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747.maddesine dayalı geçit irtifakı kurulması istemine ilişkindir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacı tarafından kullanımı daha kolay olacağından bahisle davacının 136 sayılı parseli lehine, 9 sayılı parsel üzerinden krokide 2.alternatif olarak gösterilen yerden geçit tesis edilmiştir.
Hükmü, 9 sayılı parselin maliklerinden davalılardan … temyiz etmiştir.
Geçit irtifakının, geçitten en az zarar görecek olan komşu taşınmaz üzerinden karşılanması gerekir. Zira geçit hakkı, taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi hiçbir zaman dikkatten kaçırılmamalıdır.
Somut olaya gelince;
Bilirkişi rapor ve krokisinden; üzerinden geçit kurulan 9 sayılı parselde maliklerin söğüt, ceviz ve dut ağaçları ile elektrik sayaç panosu bulunduğu, 5 sayılı parsel üzerinde ise muhdesat olmadığı anlaşılmaktadır. Kısaca, komşu olan 5 ve 9 sayılı parsellerden geçit kurulması halinde daha çok zarar görecek olan 9 sayılı parseldir. Burada 9 sayılı parselden geçit güzergahı tayin edilmekle, komşular arasındaki fedakarlığın denkleştirilmesi prensibi ihlal edilmiştir. Davacının, kişisel yararının geçit güzergahı tayinine etkisi olduğu düşünülemez. Bu itibarla geçitin 5 sayılı parsel üzerinden kurulması gerekirken, 9 sayılı parsel üzerinden kurulması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde iadesine, 25.04.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.