Yargıtay Kararı 14. Ceza Dairesi 2016/12795 E. 2021/2212 K. 18.03.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/12795
KARAR NO : 2021/2212
KARAR TARİHİ : 18.03.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz ve tehdit (mağdure …’ye yönelik), kasten yaralama (mağdurlar … ile …’a yönelik)
HÜKÜM : Mahkumiyet (mağdur sayısınca)

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp, tebliğnamede sanık olarak gösterilen … ile … haklarında verilen kararlarla ilgili kanun yoluna başvurulmadığı gözetilerek dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında tehdit ve kasten yaralama suçlarından (mağdur sayısınca) doğrudan verilen 1.000 TL ve 3.000 TL adli para cezalarının miktarları itibarıyla kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından sanık müdafisinin anılan hükümlere yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, incelemenin cinsel taciz suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Katılan mağdure …’nin aşamalardaki ifadeleri, telefonunda bulunan mesajlara yönelik düzenlenen tutanak içeriği, savunma ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında taraflar arasındaki mesajlaşmaların karşılıklı olup, katılan mağdurenin bundan rahatsızlık duyduğuna dair mesaja rastlanmadığı ve mevcut haliyle sanığın üzerine atılı suçu işlediği hususunda cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.