Yargıtay Kararı 14. Ceza Dairesi 2015/6000 E. 2018/7331 K. 06.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/6000
KARAR NO : 2018/7331
KARAR TARİHİ : 06.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (her iki sanık için), kasten yaralma (sanık … için)
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler sanık … ve sanık … müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi ve gereği düşünüldü;
Sanıklar Gökhan hakkında müştekiye karşı kişiyi hürriyetinden yoksu kılma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Hükümden sonra 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık …’ın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık … hakkında müştekiye karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Adli tıp kriterlerine göre yaralanmanın yüzde sabit ize neden olup olmadığının tespiti için, muayenenin olaydan en az 6 ay geçtikten sonra yapılması gerektiği, müşteki hakkındaki yaralanmanın yüzde sabit iz niteliğinde olduğuna dair 17.07.2012 tarihli raporun ise olaydan 6 ay süre geçmeden yapılan muayene sonucu düzenlendiği anlaşılmakla; mağdurun yeniden sabit eser yönünden raporu aldırıldıktan sonra sanığın eylemlerinin nitelendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.