YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5225
KARAR NO : 2015/10211
KARAR TARİHİ : 05.11.2015

Tebliğname No : 14 – 2013/273201
MAHKEMESİ : Batman 2. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 03.06.2013
NUMARASI : 2012/61 Esas, 2013/145 Karar
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Olayın ortaya çıkış şekli, sanığın karısının da evde bulunduğu sırada mağdureye yönelik nitelikli cinsel istismar eylemlerini cebir kullanarak gerçekleştirmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, mağdurenin beyanları ve tüm dosya içeriğine göre, eylemlerin cebir veya tehditle işlendiğine dair yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden, sanığın cezasının TCK’nın 103/4. maddesi ile arttırılması ve hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunda temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 109/1. maddesi yerine 109/2. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 7/2. madde-fıkrasındaki “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.