YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5219
KARAR NO : 2015/10128
KARAR TARİHİ : 03.11.2015

Tebliğname No : 14 – 2015/171568
MAHKEMESİ : Mersin 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 30.03.2015
NUMARASI : 2014/348 Esas, 2015/154 Karar
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma

İlk derece mahkemesince verilip kısmen re’sen de temyize tabi hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
6545 sayılı Kanun ile 5237 sayılı TCK’nın 103. maddesinde yapılan değişikliğin 28.06.2014 tarihinde yayımlanmasıyla yürürlüğe girmesine karşılık suç tarihlerinin yayım tarihinden önceye ilişkin olması ve Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Anabilim Dalı Başkanı Prof. Dr. F.. T.. tarafından düzenlenen 06.01.2015 tarihli tek tabip raporunda mağdurun ruh sağlığının bozulmadığının tespit edilmesi karşısında, mağdurun dava dosyasıyla birlikte Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas kurulu ya da Adli Tıp Kurumu Kanununun 7, 23 ve 31. maddeleri gereğince usulüne uygun şekilde teşekkül ettirilmiş Yüksek Öğrenim Kurumlarından veya birimlerine bağlı hastanelerden birisine sevk edilip muayenesinin yaptırılarak sanığın eylemleri nedeniyle ruh sağlığının bozulup bozulmadığı hususunda yeni rapor aldırılmasının ardından sanık hakkında lehe kanunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın, 18.06.2014 tarihinde onbeş yaşından küçük %80 oranında özürlü bulunan mağdurla kendisine ait evde sabaha kadar kaldıklarını tevilli olarak ikrar ettiği ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun sübut bulduğu, ancak sanık tarafından inkar edilen 16.06.2014 tarihli olayla ilgili mağdurun beyanından başka delil bulunmaması karşısında, mağdurun beyanlarına itibar edilip edilmeyeceğine dair rapor alındıktan sonra TCK’nın 43. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiği düşünülmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, kısmen re’sen de temyize tabi hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.