Yargıtay Kararı 14. Ceza Dairesi 2014/7710 E. 2014/11254 K. 16.10.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/7710
KARAR NO : 2014/11254
KARAR TARİHİ : 16.10.2014

Tebliğname No : KYB – 2014/230975

Kumar oynanması için yer ve imkân sağlama suçundan sanık D.. Ç..’nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 228/1,62,50/2-4. maddeleri uyarınca 600 Türk Lirası ve 1.800 Türk Lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, Kahramanmaraş 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 26.11.2012 tarihli ve 2012/297-1039 sayılı ilamının tekerrüre esas olması sebebiyle sanığın cezasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58/6. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına dair Kahramanmaraş 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 19.11.2013 tarihli ve 2013/513-1106 sayılı kararını kapsayan dosyanın incelenmesinde;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 58/6. maddesine göre, tekerrür halinde hükmolunan cezanın, mükerirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi ve aynı maddenin 8. fıkrasında yer alan mükerrirlerin mahkûm olduğu cezanın infazı ile denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasının, kanunda gösterilen şekilde yapılması gerektiği biçimindeki düzenlemeler doğrultusunda, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 108/1-c maddesinde, tekerrür halinde işlenen suçtan dolayı mahkûm olunan süreli hapis cezasının dörtte üçünün infaz kurumunda iyi halli olarak çekilmesi durumunda, koşullu salıverilmeden yararlanılabileceği ve ancak aynı maddenin 2. fıkrasına göre, tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağına dair hükümler içeriği nazara alındığında, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanabilmesi için hapis cezasına hükmedilmesi gerektiği cihetle, hakkında adli para cezasına hükmedilen sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nın 309. maddesi gereğince bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 23.06.2014 gün ve 2014/230975 sayılı kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdi kılınmakla gereği düşünüldü:
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarname içeriğinin yerinde olduğu anlaşıldığından, Kahramanmaraş 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 19.11.2013 tarihli ve 2013/513-1106 sayılı Kararının 5271 sayılı CMK.nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, sanık D.. Ç.. ile ilgili hükümdeki “Sanığın K.maraş 1. sulh Ceza Mahkemesinin 2012-297-1039 esas-karar sayılı ilamı ile mükerrir oluşu göz önüne alınarak kendisine verilen hapis cezasının TCK.nın 58/6. madde uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre infazına, İnfazdan sonra sanık hakkında TCK.nın 58/6, 7 ve 5275 sayılı Kanunun 108/4. maddeleri uyarınca 1 Yıl Denetimli Serbestlik Tedbirinin uygulanmasına, ”DAİR BÖLÜMÜN HÜKÜM FIKRASINDAN ÇIKARTILMASINA, hükmün diğer yönlerinin aynen bırakılmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 16.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.