YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/6176
KARAR NO : 2014/10054
KARAR TARİHİ : 17.09.2014
Tebliğname No : 14 – 2014/170028
MAHKEMESİ : Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 07.03.2014
NUMARASI : 2013/69 Esas, 2014/95 Karar
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı
Mahalli mahkemece verilen ve re’sen de temyize tâbi olan hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mahkemece yapılan yargılama sırasında mağdurenin sevk edildiği İstanbul Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunca düzenlenen 09.10.2013 günlü, 4318 sayılı raporda olay nedeniyle mağdurenin gelişen travma sonrası stres bozukluğu nedeniyle ruh sağlığının bozulduğunun bildirilmesine karşılık mahkemece sonradan İzmir Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi bünyesinde oluşturulan heyetten aldırılan 03.12.2013 günlü, 31727352 sayılı raporda ise mağdurenin olayla ilgili ruh sağlığında kalıcı bir bozulma olmadığı yönünde bilgi verilmesi ve mahkemece 6. ihtisas kurulu raporu esas alınarak sanığın cezasının TCK.nın 103/6. maddesi uyarınca arttırılması karşısında, mağdurenin ruh sağlığına ilişkin tanzim edilen raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi maksadıyla öncelikle dava dosyasının, İhtiyaç halinde mağdurenin Adli Tıp Kurumu Genel Kuruluna sevk edilerek anılan olaydan dolayı ruh sağlığının bozulup bozulmadığı hususunda nihai rapor alındıktan sonra sanık hakkında TCK.nın 103/6. maddesinin tatbik edilip edilmeyeceği hususunun değerlendirilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı olarak yazılı şekilde TCK.nın 103/6. maddesi ile cezanın artırılması,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek re’sen de temyize tâbi olan hükmün 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.