YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/3925
KARAR NO : 2014/6416
KARAR TARİHİ : 12.05.2014
Tebliğname No : 14 – 2014/104320
MAHKEMESİ : Ankara 3. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 24.02.2011
NUMARASI : 2010/2086 Esas, 2011/167 Karar
SUÇ : Cinsel taciz ve kişinin huzur ve sükununu bozma
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında cinsel taciz suçundan yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdureye birden fazla defa telefon etmek ve mesaj göndermek suretiyle cinsel içerikli sözler söyleyen sanığın, zincirleme şekilde gerçekleşen eylemlerinin yalnızca TCK.nın 105/1. maddesinde düzenlenen cinsel taciz suçunu oluşturduğu nazara alınmayarak ayrıca kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan da mahkûmiyetine karar verilmesi ve cinsel taciz suçundan ceza tayin edilirken de mağdureye karşı aynı suçu değişik zamanlarda birden fazla defa işleyen sanık hakkında TCK.nın 43. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Sanık hakkında TCK.nın 105/1. maddesinin uygulanması suretiyle tayin olunan 3 ay hapis cezasından, aynı Kanunun 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken yanlış hesap sonucu sonuç cezanın 2 ay 15 gün yerine, 2 ay 10 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında da belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararın, maddi zarar olduğu, manevi zararı kapsamadığı ve olayda da mağdurun dosyaya yansıyan maddi bir zararının da bulunmadığı gözetilmeden, CMK.nın 231. maddesinde öngörülen diğer şartlar da tartışılarak bir karar verilmesi gerekirken mağdurun zararının giderilmemesi nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.