Yargıtay Kararı 14. Ceza Dairesi 2013/11879 E. 2014/9207 K. 07.07.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/11879
KARAR NO : 2014/9207
KARAR TARİHİ : 07.07.2014

MAHKEMESİ :Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı, beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (1 kez)
HÜKÜM : Sanığın mağdur …’a yönelik eylemine ilişkin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve çocuğun basit cinsel istismarı suçlarından mahkûmiyetine, sanığın mağdur …’e yönelik eyleminin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu kabul edilerek mahkûmiyetine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında mağdure …’e yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve mağdure …’a yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatları yapılmış bulunduğundan, sanık müdafii ve katılan mağdure … vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık hakkında mağdure …’a yönelik çocuğun basit cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın bıçakla tehdit ederek apartman sığınağına götürdüğü mağdureye, “Elbiseni çıkar, seni arkadan yapacağım” şeklinde sözler söylediği, mağdurenin bağırması üzerine ağzını kapattığı, mağdurenin üzerine hamle yaptığı sırada mağdurenin, sanığın elindeki bıçağı kapıp bağırarak sığınak kapısını açtığı, sanığın da mağdurenin bağırması nedeniyle kaçarak apartmandan uzaklaştığı anlaşılan olayda; sanığın mağdureye seni arkadan yapacağım şeklindeki sözleriyle nitelikli cinsel istismar kastını ortaya koyduğu, mağdurenin ağzını kapatıp apartman sığınağına indirmek ve üzerine doğru eğilmek suretiyle başladığı icrai haraketlerini, mağdurenin bağırma seslerinin çevreden duyulabilme ihtimali nedeniyle tamamlayamadığı gözetilmeden, sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna teşebbüsten mahkûmiyeti yerine yazılı şekilde hüküm kurulması,
Mağdure hakkında Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunca düzenlenen 30.05.2008 tarihli raporun düzenlenmesi sırasında, inceleme konusunun uzmanı olan çocuk psikiyatristi bulundurulmaması nedeniyle, Adli Tıp Kanununun 7 ve 23. maddelerine uygun teşekkül etmeyen ihtisas kurulunun düzenlediği rapora dayanılarak hüküm kurulması,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur” hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan mağdure … vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.