Yargıtay Kararı 14. Ceza Dairesi 2013/1174 E. 2014/12807 K. 18.11.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/1174
KARAR NO : 2014/12807
KARAR TARİHİ : 18.11.2014

Tebliğname No : 14 – 2011/379350
MAHKEMESİ : Edremit 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 07.07.2011
NUMARASI : 2011/154 Esas, 2011/338 Karar
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, 4320 sayılı Kanuna muhalefet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 4320 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 20.03.2012 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 23/1. maddesi ile 14.01.1998 tarihli ve 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanunun tümüyle yürürlükten kaldırıldığı, anılan Kanunun 13/1. maddesinde “Bu kanun hükümlerine göre hakkında tedbir kararı verilen şiddet uygulayan, bu kararın gereklerine aykırı hareket etmesi halinde, fiili bir suç oluştursa bile ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre hakim kararıyla üç günden on güne kadar zorlama hapsine tâbi tutulur.” şeklindeki düzenleme karşısında, Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun ve TCK.nın 7/2. maddesi uyarınca sanığın hukuki durumunun karar yerinde tartışılması lüzumu,
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde ise;
Dosya içeriğine göre, sanık hakkında, aynı konutta birlikte yaşadığı öz annesi olan mağdure Bayrame’yi daha önce darp etmesi nedeniyle Edremit 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 11.03.2011 tarih 2011/ 68 D. İş sayılı Kararı ile 4320 sayılı Kanun uyarınca 3 ay süreyle evden uzaklaştırılmasına karar verildiği, bu kararın sanığa 01.04.2011 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen sanığın suç tarihinde eve giderek kovması sonucu mağdurenin müşterek yaşanılan evden uzaklaşmak zorunda kaldığı olayda, sanığın eyleminin TCK.nın 232/1. maddesinde düzenlenen kötü muamele suçunu oluşturduğu halde, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde karar verilmesi,
Uygulamaya göre de;
Sanık hakkında Edremit 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 13.02.2008 gün 2006/522 Esas, 2008/42 Karar sayılı ilamıyla cinsel taciz suçundan tayin olunan adli para cezasının miktarı itibarıyla 1412 sayılı CMUK.nın 305/2. maddesine göre, hüküm tarihi itibarıyla kesin nitelikte olduğu ve aynı Kanunun 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı gözetilmeden, sanığın cezasının 5237 sayılı TCK.nın 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.