YARGITAY KARARI
DAİRE : 14. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/8953
KARAR NO : 2014/1395
KARAR TARİHİ : 11.02.2014

Tebliğname No : 2 – 2010/262983

Kötü muamele suçundan (3 kez) sanık M.. D..’nin yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan (1 kez) mahkûmiyetine dair Kütahya 1. Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 12.03.2010 gün ve 2007/609 Esas, 2010/220 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık ve O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurların aşamalardaki tutarlı ve birbirini doğrulayan anlatımları, müşteki Şerife’nin beyanları, mağdure Cahide hakkındaki adli rapor içeriği ve tüm dosya kapsamından, sanığın şikâyet tarihi öncesinde velayeti kendisine bırakılmış çocukları Azime, Cahide ve Tayyip’i dövdüğünün anlaşılması karşısında, her bir mağdureye karşı kasten yaralama suçundan ayrı ayrı cezalandırılması gerektiği gözetilmeyip, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde kötü muamele suçundan mahkûmiyetine hükmolunması,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
Sanığın velâyetleri kendisine bırakılmış olup, birlikte yaşadığı üç çocuğuna karşı kötü muamelede bulunduğu kabul edildiği halde, her bir mağdura yönelik eylemi nedeniyle ayrı ayrı olmak üzere üç kez TCK.nın 232. maddesinin 1. fıkrası ile cezalandırılması gerektiği gözetilmeyerek, aynı maddenin 2. fıkrası ile bir kez mahkûmiyetine hükmolunması suretiyle noksan ceza tayini,
Sanığın kötü muamele suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldığı ve bu suçtan mahkûmiyetine karar verildiği halde, gerekçeli karar başlığında suç adının “yaralama” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.